Mythbuster in Whiskyland?

Robin Brilleman heeft weer een boek uitgebracht. Dit keer geen chemische formules of geschiedenis over een eiland, maar 102 mythen, die ontkracht dan wel bevestigd worden.

Ooit was ik er eens getuige van hoe een mevrouw in het jenevermuseum in Schiedam uitlegde dat ze in die stad heel trots waren op een grote distilleerder die  wereldwijd exporteerde. "Moet je niet zijn" was het antwoord van Robin Brilleman die ook aanwezig was. waarna hij haarfijn begon uit te leggen hoe de verhalen die de marketingmensen rond strooiden niets met de werkelijkheid te maken hadden. Het werd hem niet in dank afgenomen.

In het boek 102 mythen uit Whiskyland komen marketing mensen er niet altijd even goed af. In het verhaal op de achterkant staat dan ook dat Robin geconstateerd heeft dat veel mythen "aantoonbaar niet juist, verzonnen (zijn) en nog steeds zorgvuldig in stand (worden) gehouden door de marketingmensen in de Whiskywereld" Wie het boek leest merkt dat  de schrijver op zijn kenmerkende wijze, direct en met veel kennis van zaken, afrekent met een aantal mythen. Waaronder een aantal waarvan hij in het voorwoord ruiterlijk toegeeft dat hij ze zelf ook verteld heeft in het verleden.

 Zo is er het verhaal dat distilleerders bij de aanschaf van een nieuwe ketel de deuken die in de oude zaten er weer in (laten) slaan, omdat de snaak van de whisky anders zou veranderen. Onzin toont Robin aan. Ook het verhaal dat koeien in Schotland zo blij zijn omdat ze de draf uit de distilleerderij krijgen wordt genadeloos aangepakt. In die draf zit, net als in de bier bostel, nog geen alcohol. Bovendien gaat de draf vaak niet meer naar koeien weet hij te melden. En zo gaat het 102 mythes, plus nog een aantal kleintjes, door.

Al met al een zeer lezenswaardig boek voor wie van Whisky houdt en er tegen kan dat het verhaal dat hij op verjaardagen altijd zo graag vertelt hier doorgeprikt wordt, Gelukkig dan wel met genoeg informatie om een beter verhaal te houden. Bij dat laatste heeft Robin wel eens de neiging vooral compleet te zijn, wat op sommige plaatsen resulteert in een opsomming van distilleerderijen, whisky's, of andere feiten die het plaatselijk een beetje droog maakt. Ik merk bij mij de neiging om over die opsommingen heen te lezen, om weer verder met het verhaal te kunnen en daarna met het volgende. Op die manier is het een boek dat je moeilijk neer kunt leggen en geneigd bent door te lezen tot de laatste pagina. wat mij betreft een aanrader!