Translate

maandag 11 april 2016

Nog 30 jaar kluphuis!

Deze week viert "het kluphuis", zoals het op Facebook door diverse mensen wordt aangeduid, haar 30 jarig bestaan. En daar moeten er minimaal nog 30 bij komen!

Als ik zeg dat het bierproeflokaal "In de Wildeman" in die dertig jaar niet veranderd is, dan is dat op twee manieren fout. Om te beginnen: ik kan dat niet weten. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik er nog niet bij was destijds. Ik kwam ergens laat in de jaren 80 van de vorige eeuw voor het eerst een biertje doen en dat smaakte naar meer. Ik behoor ook tot die mensen die niet hebben meegemaakt dat de achterwand nog een paar meter verder naar voren stond dan nu. Iets waar ik mee zal moeten leren leven.

Maar ook is het proeflokaal wel degelijk veranderd. Oudere mannen, voor zover nog in leven, kunnen af en toe nog mijmeren over de tijd dat op een avond door de week er een paar mensen binnen kwamen, die elkaar allen kenden. Samen met de barkeeper werd dan het leven in zijn algemeen doorgesproken en werden felle discussies gevoerd bij een goed glas bier. Sommigen kwamen ook liever niet in het weekeinde, dan werd het toch wel een beetje druk. Die tijd ligt achter ons. Tegenwoordig lijken stille avonden niet meer te bestaan en weet een groeiend aantal toeristen en andere passanten "in de Wildeman" te vinden. Die ene barkeeper van toen krijgt tegenwoordig dan ook door de week gezelschap om het allemaal bij te kunnen benen. De oudere mannen zijn er nog steeds, maar hebben gezelschap gekregen van jongere mensen, waaronder ook meer vrouwen.  Verder vinden er steeds meer bijzondere evenementen plaats. Duitse dagen, Engelse dagen, proeverijen, introducties van nieuwe bieren en ga nog maar even door. Gelukkig heeft de Nederlandse Bierweek alle stormen doorstaan en staat hij nog als een huis, evenals de nieuwjaarsreceptie met Pieter aan de piano..

Naast de bierweek  en de receptie is gelukkig meer hetzelfde gebleven. Om te beginnen natuurlijk de afwezigheid van muziek. Het zijn de mensen die de sfeer bepalen, niet de muzieksmaak van het personeel achter de bar of een leverancier van kroegmuziek. Verder is de Wildeman niet mee gegaan in de race om zoveel mogelijk kranen, die de stad lijkt te teisteren. Ooit kwam het aantal op 18 en het enige dat sindsdien veranderd is, is dat er geen cider meer op tap staat. Maar daarmee komen we wel op het belangrijkste dat gebleven is: het aanbod van bieren en de zorg van het personeel voor bier. Het eerste is natuurlijk mee gegroeid met de tijd. Waren het ooit vooral de Belgen die de taplijst bevolkten, ze hebben gezelschap gekregen van een keur aan andere nationaliteiten en soms dreigen ze zelfs verdrongen te worden. Het tweede is gebleven. Door beide factoren samen ben ik menigmaal prettig verrast of heb ik een oude bekende weer kunnen proeven. Er valt altijd weer het nodige te genieten.

Bij zo een café dat past als een goede jas is er altijd één angst: dat het ooit in andere handen over zal gaan. Op dat moment doemen visioenen op waarbij het fraaie interieur weg wordt gebroken en vervangen door iets strak moderns, manshoge boxen keihard de nieuwste hits uitbraken en liefst in het midden paaldansshows gegeven worden. Toen we op nieuwjaarsdag hoorden dat Simon het geheel over gaat nemen kon ik een zucht van opluchting niet onderdrukken. Niet dat het als een donderslag bij heldere hemel kwam, de speculaties deden al lang de ronde. Maar toch fijn dat het nu officieel is. De Wildeman blijft in goede handen.

Al met al durf ik wel te zeggen dat de toekomst er voor deze dertigjarige zonnig uit ziet. Door de geleidelijke overname is de continuïteit gewaarborgd en kunnen we er verzekerd van zijn dat In de Wildeman het bierparadijs blijft dat het nu is. Voeg daarbij de inspanningen van de rest van het team, de nog steeds bloeiende bierwereld en de onverminderde populariteit en we kunnen gerust nog dertig jaar vooruit, waarna we bij leven en welzijn wel verder zien. Voor nu mijn felicitaties en ik hoop nog lang van al die prachtige bieren te mogen genieten. Soms misschien iets te veel, maar gelukkig is het team van de Wildeman ook altijd uiterst discreet.