Ervaringen in België

Afgelopen vrijdag was ik met enige biervrienden in Gent. Een mooie gelegenheid voor een hernieuwde kennismaking met Belgisch Bier. Hier onder mijn geheel subjectieve en wie weet ongepaste relaas.

We hadden een lijstje bij ons met die cafés die naar verwachting een bovengemiddeld bier aanbod hadden. In een land dat zich graag het beste bierland ter wereld noemt zou zoiets toch tot mooie ontdekkingen moeten leiden. Helaas was de werkelijkheid enigszins anders.

Natuurlijk: België kent een aantal klassieke bieren die terecht beroemd zijn in de hele wereld. Een bier als Orval bijvoorbeeld is altijd weer mooi om te drinken en ik zou een heel blog kunnen vullen met het noemen van andere fraaie bieren. Ook weet ik dat in  België een aantal brouwerijen het experiment niet schuwt en probeert eens wat anders te maken dan wat er al is. Maar met name van dat laatste was in Gent heel weinig te merken.

We kwamen op onze tocht welgeteld één bier tegen waarvan op de kaart stond dat er dry hopping was toegepast. Vol verwachting bestelden we het bier. Het effect van de dry hopping bleek vakkundig gemaskeerd en uiteindelijk was het gewoon weer een van de vele wat zoetige bieren die België lijken te kenmerken. De meeste bieren die we proefden vielen namelijk in die categorie. Dat kan toevallig zijn geweest, want een van de andere dingen die me opviel was dat van enige informatie over de bieren die verkrijgbaar waren over et algemeen geen sprake was. Soms was er een indeling in categorieën, maar ik kwam ook een simpele alfabetische opsomming tegen. Blijkbaar ging men er daar vanuit dat iedereen wel wist wat hij wilde hebben en dus alleen maar even hoefde te kijken of dat bier aanwezig was. Tot enige zoektocht naar bijzonder bieren nodigt een dergelijke lijst in elk geval niet uit.

Zonder nu te zeggen dat het allemaal niets was, ik heb best wel een aantal goed bieren geproefd, miste ik al met al iets. Ik miste de "wauw" ervaring van een verrassend goed bier. Ik miste uitdagende bieren. Terwijl die bieren wel degelijk in België gebrouwen worden. Klopte ons lijstje misschien niet? Hebben we een café overgeslagen waar dit soort bieren wel geschonken worden? Ik weet het niet.

De volgende dag sprak ik een brouwer in Nederland. Hij vertelde over het verschil in beleving tussen Nederlandse festivals en een Belgisch festival waar hij als brouwer gestaan had. In Nederland komen brouwers elkaar graag tegen op festivals. Als het even rustig is gebruiken ze die tijd om elkaars bieren te proeven en  ervaringen uit te wisselen. Op die manier leren ze van elkaar en inspireren ze elkaar om zichzelf te verbeteren. Tot zijn stomme verbazing was daar op dat Belgische festival geen sprake van. Iedereen bleef vooral op zijn eigen vierkante meter en pogingen tot toenadering werden beslist afgewezen. Bier van een ander drinken was al helemaal uit den boze.

Al met al bekroop mij het gevoel dat in elk geval in de Horeca bij onze zuiderburen de tijd een beetje stil heeft gestaan en dat ontwikkelingen in de rest van Europa aan veel consumenten daar voorbij zijn gegaan. En als ik die Nederlandse brouwer mag geloven staan ook niet al zijn Belgische collega's te trappelen om zich verder te ontwikkelen en samen met anderen de Belgische Biercultuur naar een nog hoger plan te tillen. Of dat waar is? De steekproef die ik genomen heb is te klein om daar zeker van te zijn. Maar ik kwam helaas geen voorbeelden tegen die mijn gevoel weerspraken. Sterker nog: ik kwam na terugkomst een bericht tegen van Filip Geerts over een stout. Blijkbaar een heel mooi bier, maar uitgerekend in België zelf nauwelijks verkrijgbaar.

Naar de winkel rennen?

Nog een paar dagen en dan vergaat de bierwereld. Dan komt dat moment waarvoor we naar ik begrepen heb op initiatief van Heineken gewaarschuwd hebben. Maar dat we toch niet hebben kunnen voorkomen: 1 januari gaat de accijnsverhoging op bier in.

Dus deze week en begin volgende week kun je nog je slag slaan. Ga naar je slijter of de supermarkt en vul je mandje of karretje met bier. Wees de accijnsverhoging voor en trek een lange neus naar de minister van financiën. Laat vooral zien dat je niet bereid bent die enorme accijnsverhoging te betalen. Trek daarna naar het grootste plein in je stad of dorp en roep de bierrevolutie uit. Kortom kom in actie tegen deze waanzinnig verhoging.

Of toch maar niet. Het is een beetje als de dag voor een verhoging van de benzineprijs je auto nog vol tanken: het geeft misschien een goed gevoel, maar helpen doet het weinig. Want een beetje rekenen leert al snel dat het met die enorme verhogingen wel mee valt. Ik kom op zo'n 3 cent per liter voor bier in de hoogste categorie en dat is inclusief die ook al schandalig hoge BTW. Op ene kratje van zo'n 8 liter betaal je dus na 1 januari maar liefst 25 cent meer dan nu. Wie zich daarvoor dit jaar nog een breuk wil sjouwen moet dat vooral doen, maar ik denk dat ik pas. Een paar keer rijden met de auto is al helemaal duurder dan wanneer je gewoon je bier haalt als je toch in de buurt bent. is het nog verser ook als de slijter niet nu al aan het hamsteren is geslagen...

Ik heb me het afgelopen jaar verbaasd over alle heisa rond die accijnsverhoging, zeker toen de hoogte ervan terug werd gebracht. Ik heb me daar ook al over uitgelaten in eerdere berichten van me. Ik zal dus niet gaan hamsteren. Ik koop mijn bier als ik daar behoefte aan heb. En ik zie wel hoe hoog de prijs dan zal zijn. Ondertussen wacht ik het komende rapport af van een onderzoeksbureau dat keurig opschrijft wat de opdrachtgever graag wil horen. Kan ik dat weer lezen en in een blog daar de gaten in schieten.

Ondertussen wens ik iedereen die dit leest fijne feestdagen en een voorspoedig 2014. Neem daar vooral een biertje op. Ik zou dat in elk geval maar zo kunnen gaan doen.

Een avond Mooiste Contactfonds

Gisteravond was ik weer eens vrijwilliger bij een kerstviering van het Mooiste Contactfonds. Deze vieringen worden gehouden voor kwetsbare ouderen, omdat die de meeste kans lopen om contact met anderen te verliezen. Een avond lang worden ze in de watten gelegd met een drie gangen diner en een amusementsprogramma. En zeker deze keer stak ik er zelf ook het nodige van op.

“Voor ons is het ook heel fijn dat we een keer niet hoeven te verzorgen, maar verzorgd worden”. Dat zei de vrouw die naast me aan tafel zat. Zij was duidelijk niet op de leeftijd die ik verwachtte van onze gasten daar in Amersfoort. Zoals meer mensen bij mij aan tafel nog niet de leeftijd hadden waarop je in een verzorgingstehuis terecht komt. Ik bleek dan ook bij een bijzondere groep terecht gekomen. Het ging om mensen met Alzheimer en hun partners. En de vrouw die haar verhaal begon te vertellen had de zorg over een man die deze ziekte had.

Hij was hoofd inkoop van een groot bedrijf en verantwoordelijk voor alle inkopen “van energie tot Paperclips”. Ze hadden plannen voor als hij zou zijn gestopt met werken. Reizen zouden ze en nog veel meer. En toen begon hij af en toe wat vreemd te doen.  En op zijn 56e werd de diagnose Alzheimer gesteld. Ik schrok: zo oud ben ik nu. De vrouw vertelde hoe van alle dromen niets terecht kwam. Hoe hem in het bedrijf waar hij werkte steeds meer verantwoordelijkheden afgenomen waren tot aan die dag dat de diagnose gesteld werd. Hoe de man nu niet eens zijn eigen vlees meer kon snijden. En hoe alle zorg op haar neer kwam.

“Weet jij wie van de mensen aan tafel Alzheimer heeft?”, vervolgde ze. Ik wist het niet. “Kun je nagaan hoe mensen dat verbergen”. Ze wees ze een voor een aan en ik zag nog steeds niets aan die mensen. Waarna ze vertelde dat de jongste “dementerende”in Nederland 23 jaar is. “Dan duurt het jaren voordat ze de diagnose stellen. Als je 80 bent zijn ze daar veel sneller mee”. Er ging een hele wereld voor me open.

Hierna had ze nog een boodschap voor me. “Je weet niet wanneer je zo iets kan overkomen. Wacht dus niet met het doen van die dingen die je wilt doen. Leef vooral nu en ga er niet vanuit dat wat je nu niet doet je later kunt inhalen”. Dat was de boodschap die ze aan zoveel mogelijk mensen wilde doorgeven en ze vroeg me het te delen. Wat ik bij deze dus ook doe. Het is ook in ons bedrijf zo gemakkelijk om je helemaal in je werk te storten. Lange dagen te maken en de dingen die je wilt doen nog uit te stellen. Deze mevrouw en haar man hadden dat ook gedaan. Tot het te laat was.
Om ons heen ging de avond verder. Ik lette op mijn tafelgenoten en zagen dat ze plezier hadden. Even ontspannen. En voor de partners van de Alzheimer patiënten even niet verzorgen, maar je een beetje in de watten laten leggen en je uitleven op de dansvloer.  En besefte eens te meer wat een prachtig fenomeen het Mooiste Contact Fonds is.

(noot: de stukken tussen aanhalingstekens zijn woorden van mijn tafelgenote die ik uit het hoofd citeer)

Vormt Engels een bedreiging voor onze taal?

In een krant zag ik weer eens een uitgebreide column over de toename van het gebruik van Engels in onze taal. Een bedreiging?

De klacht dat de Nederlandse taal steeds meer doorspekt is met Engelse woorden is niet nieuw. Ik hoor dat al zo lang ik me kan herinneren. En soms doet iemand een manmoedige poging om aan te tonen dat voor al die Engelse woorden uitstekende Nederlandse vervangers zijn. Een computer wordt dan rekentuig. Een printer een afdrukeenheid. En zo kunnen we door gaan. Leuke pogingen, die alle echter één ding gemeen hebben: ze stranden hopeloos. En zo gek is dat niet.  Het Nederlands is al lange tijd doorspekt met buitenlandse woorden, vaak zonder dat we er erg in hebben. Wie weet nog dat piano oorspronkelijk niet Nederlands was, of radio, automobiel en ga zo maar door. We veranderen er soms iets aan, maar dat is het dan. Op zeker moment hoort het gewoon tot onze Nederlandse woordenschat. Zo is het ook met veel Engelse woorden gegaan. Ik ken iemand die zo’n hekel heeft aan zijn afkomst, dat hij weigert Engelse woorden te gebruiken. Ik heb vaak moeite hem te verstaan en vraag me soms af hoe hij ooit aan de Nederlandse vertaling gekomen is.

Natuurlijk is er een hoop modieus gedoe bij het gebruik van Engels. Denk aan TV programma’s, functies in bedrijven en instellingen en dergelijke. Ik kan daar persoonlijk niet warm voor lopen en vind “nieuwe oogst” eigenlijk net zo’n goede titel als “The Voice of Holland”.  Nu gaat het vaak om programma’s waar ik toch niet naar kijk, dus last heb ik er verder niet van. Het zal wel goed voor de kijkcijfers zijn en dan zijn er blijkbaar mensen die er wel prijs op stellen. Mij boeit het in elk geval niet. Ik raak onder de indruk noch geïrriteerd.

Dat laatste heeft te maken met het rotsvaste geloof dat Nederlands nog lang niet dood is. De taal kan tegen een stootje, tenminste hier in ons land. In België ligt dat anders: daar staat de taal bijna continu onder de dreiging van het Waals. Ik vermoed dat het daarom is dat men daar veel krampachtiger is in het gebruik van Nederlandse woorden met fraaie woorden als droogkuis als gevolg. In Nederland kunnen we het ons permitteren om de taal te larderen met Engelse woorden, juist omdat de taal hier zo goed als onomstreden is. In die zin is de toename van het gebruik van die woorden eerder een teken van kracht dan van zwakte. Het Nederlands kan er tegen!

Nog een maand

December is weer ingegaan. Sint komt zo, daarna even doorbijten en we zitten onder de kerstboom en na wat knallen op oudejaarsavond beginnen we met een nieuw jaar en schone lij. Tijd om om te kijken natuurlijk.

2013 is in elk geval een jaar geworden waarin de mensen van Cambrinus.nl tot het uiterste op de proef werden gesteld. Brouwerijen en brouwerij huurders vlogen als paddenstoelen uit de grond en probeer dan maar eens bij te blijven. Met de bierkaart en het boekje met Nederlandse brouwerijen zal dat nog erger zijn: op het moment dat je met bloed zweet en tranen zo'n fraai drukwerk klaar hebt moet je eigenlijk constateren dat het al weer verouderd is. Hoeveel brouwerijen we nu hebben? Ergens rond de honderd, maar ik ben het getal al kwijt. Van brouwerij huurders weet ik het al helemaal niet meer. Bier is hot blijkbaar en dan heb ik het niet eens over glühkriek.

Helaas is 2013 ook het jaar geworden dat twee brouwerijen verdwenen. Christoffel en Breugems zagen zich genoodzaakt hun activiteiten te staken. Beide biermerken zijn wel gebleven. Patrick Breugems is als huurbrouwer verder gegaan en weer volop te vinden. Hoe het met Christoffel zit is me wat onduidelijker. Ja het biermerk bestaat weer, maar of het nog iets met het oude Christoffel bier te maken heeft? Ik vraag het me af. In elk geval is dit een teken dat ook in de wereld van het bijzonder bier succes niet gegarandeerd is.

2013 is wat mij betreft niet het jaar van het alcoholvrij bier geworden. In een in opdracht van de vereniging Nederlandse Brouwers gemaakt rapport werd dat wel gesuggereerd en de media namen het over. daarna heb ik er niet veel meer van gehoord, dus of die doorbraak is er niet geweest of ik heb hem gemist. Beide vind ik niet erg. Het is mijn pakkie aan niet. Ik drink of bier met alcohol of een frisdrank of desnoods water. Dat vind ik beter te hachelen dan wat brouwers me aan alcoholvrij bier voorschotelen. Maar laat een ieder zijn eigen mening hebben.

Verder is in 2013 PINT weer gegroeid en als actief lid ben ik daar blij mee. Wie nog geen lid is raad ik het aan te doen. Help de vereniging te groeien tot de vertegenwoordiger van de bierconsumenten waar anderen niet omheen konden. Nu kan de organisatie van de week van het Nederlandse Bier nog straffeloos de belangrijkste activiteit (het symposium) negeren in haar programmaboekje. En mij Mongozo laten tappen, maar dat terzijde. Laten we Jeroen gewoon als afscheidscadeau geven dat we voor de ALV in mei nog uitgroeien tot 5000 leden. is ambitieus, maar wie weet!

2013  is ook het jaar van gedoe rond de prijs van bier, maar daarin is dit jaar niet uniek. Wie hoopte dat naar aanleiding van alle commotie en rechtszaken rond contracten tussen brouwer en horeca de zaak meer transparant zou worden zal wederom teleurgesteld zijn. Alles bleef bij het oude, zij het dat de prijzen van bier voor de Horeca wel omhoog gingen. Dat was voor een gezonde bedrijfsvoering (van de grote brouwerijen, niet van de Horeca) of om een andere reden die lekker bekt in de krant maar weinig zegt. Supermarkten blijft deze ongein bespaard, want die hebben macht en daar kunnen brouwers niet tegen op zo lijkt het. Dus blijft er gestunt worden met bier en hebben oproepen om daar iets aan te doen geen effect.

Dan waren er natuurlijk allerlei wedstrijden waar je kon laten zien dat jouw bier het lekkerste dan wel beste was, dat je het best kon tappen of dat je het beste café hebt. Die laatste twee categorieën dan nog het liefst georganiseerd door één brouwer, zodat je weet dat de winnaar het juiste bier tapt. Voor de consument misschien niet handig, maar wel reden voro een feestje voor de marketeers van de brouwerij!

Tenslotte was er de actie tegen de bierbelasting. Uiteindelijk gaat dat maximaal over zo'n 7 dubbeltjes per vat van 20 liter. daardoor schijnen we met z'n allen naar het buitenland te vluchten om daar ons bier te kopen.  Dus algehele opstand onder leiding van de Nederlandse Brouwers en met medewerking van brouwers, cafés, consumenten en wie al niet meer.  "Storm in een glas water" lijkt me nog de beste samenvatting van maanden actie. Maar het verlegde wel mooi de aandacht van die prijsverhoging die de grote brouwerijen zelf bedacht hadden natuurlijk.

Al met al heb ik me op biergebied wel vermaakt tot nu toe. Nog een paar festivals, een leuk biertje bij de kerstboom, daarna misschien een mooie bier - oliebol combinatie en  dan opgewekt naar 2014 toe. Hoewel ik zeker niet uit sluit voor die tijd nog van jullie te horen nu alvast fijne feestdagen en een gelukkig 2014. Met een biertje en zo!

Het beste café

Zo, dat weten we dan weer. Café Olivier uit Utrecht is het beste café van Nederland. Dus met zijn allen daar naar toe?

De jaarlijkse bekendmaking van de Café top100 is weer achter de rug. Café Olivier mag zich het beste café van Nederland noemen, er is een winnaar van de publieksprijs, een snelste stijger, een hoogste binnenkomer, een café met de mooiste website. En er zijn verliezers. Tot de laatste categorie hoort ongetwijfeld café Oosterling in Amsterdam. Ooit getipt als toekomstige winnaar en sindsdien afgezakt tot buiten de top30. Het kan verkeren en je vraagt je af hoe zoiets kan. Van mensen die er regelmatig komen hoor ik dat het café er niet minder op geworden is.

Nu staan er in de top100 ongetwijfeld alleen maar goede cafés. Het is immers maar een zeer klein deel van het totale aanbod in ons land. En dan gaan details tellen. Zo weet ik dat een café ooit uit de top10 verdween, omdat het bij de thee geen schoteltje voor het zakje zat. Aangezien het hier een bierproeflokaal betreft was dit de meeste gasten nog niet opgevallen. Het jaar erop stonden ze overigens weer in de top5.

Vervelender wordt het echter wanneer in de toelichting bij de plek dingen staan die pertinent onjuist staan. Bijvoorbeeld een opmerking dat op het terras geen bediening is, terwijl dat wel degelijk het geval is. In zo'n geval wordt een café gewoon benadeeld, doordat ze een lagere klassering krijgen dan ze verdienen. Ik vraag me dan ook af of er een controle mechanisme is om te checken of de rapporten die over cafés worden uitgebracht nog kloppen ook. Misset zegt op haar site van wel, maar dan wordt het lastig om te begrijpen hoe dergelijke missers kunnen ontstaan.

Een ding weet ik in elk geval zeker: bij Olivier zullen ze deze ranglijst de beste vinden die er is. In Meppel zullen ze waarschijnlijk betogen dat de publieksprijs veel belangrijker is, omdat het tenslotte het publiek is waarvoor je het allemaal doet. Weer ergens anders zullen ze het belang van een goede internet site benadrukken. En de verliezers zullen vooral benadrukken dat zo'n lijst maar relatief is en dat de waardering van hun vaste gasten veel belangrijker is.

Ondertussen gaan de rapporteurs weer op pad en begint het circus weer van voren af aan. Volgend jaar om deze tijd zullen dan weer winnaars en verliezers bekend worden gemaakt. Olivier zal daar dan in ontbreken, omdat de winnaar een tijd lang naar de eregalerij verdwijnt. Alle kans dus voor de huidige nummer 2 om dan te winnen? Dat valt nog te bezien als we de ontwikkelingen bij Oosterling bekijken...

Het ultieme antwoord?

"Die entgültige Antwort auf die Frage  nach dem wahren Pils" Wie weet hoe goed mijn Duits is zal direct herkennen dat deze tejst niet van mij komt. Hij staat op een fles. Maar is het waar?

Het flesje is van Brauerei Rittmayer OGH en het gaat om BITTER 42. Die 42 slaat dan op de bittereenheden en het bier is volgens nog steeds hetzelfde etiket voor alle "Aromahopnerds". Toch benieuwd wie zich door zo'n aanduiding aangesproken voelt. Nu ben ik niet iemand die goed is in uitgebreide proefnotities met prachtige volzinnen over diverse kleuren fruit en dergelijke. Die zal ik nu dan ook niet geven.

Maar ik vraag me wel af waar die claim als zou dit het ultieme antwoord zijn op de vraag naar een echte pils. Dat komt dan niet eens doordat naar mijn mening het ultieme antwoord 42 moet zijn en ze er dus een naast zitten. Het komt meer omdat ik me af zit te vragen of dat ultieme antwoord wel bestaat als het om Pilsener gaat en zo ja hoe dat ultieme antwoord zou moeten luiden. Ik ken diverse Pilseners en een aantal daarvan zijn uitstekend te drinken. Vooral de Duitse en de wat meer bittere Nederlandse kan ik wel waarderen. Aan mijn enige deelname aan de ABT proefwedstrijd heb ik wel over gehouden dat ze verrekte lastig uit elkaar zijn te houden. Dat nog niet eens vanwege het feit dat ik hem fout had, maar vooral ook omdat anderen hetzelfde probleem hadden.

Deze Pils van Rittmayer uit Hallendorf zou daar dus op enige manier boven uit moeten steken. Het spijt me, maar mij is dat niet opgevallen. Ja hij was best mooi en had een lekkere hop bitterheid.Maar steekt hij echt uit boven bijvoorbeeld Jever? Als het zo is, dan is dat mij ontgaan. Ik vraag me ook af of kenners ijn een blindproeverij deze er echt uit zouden halen en prijzen als de ultieme Pilsener. Als dat zo is, dan hoor ik dat graag. Tot die tijd houd ik het echter gewoon op: een mooie Pilsener die zich zeker kan meten met andere.

Voel ik me nu bekocht? Wel nee! Ik zoek helemaal niet naar een ultiem antwoord. Ik zoek gewoon naar lekker bier en dat is het. Maar die overdreven reclamepraat hoeft van mij niet, zeker niet van een brouwerij uit Beieren. Laat die jongens en meiden gewoon doen waar ze goed in zijn: goede bieren brouwen!

Keuringen, wat heb ik er aan

Ze zullen ongetwijfeld niet helemaal vergelijkbaar zijn, maar als ik de verkiezing van het beste Bockbier en de Brussels Beer Challenge bekijk vraag ik me af wat ik daar als consument nu aan heb.

Zowel tijdens de presentatie van de uitslag van de verkiezing van het beste Bockbier als op de site van de Brussels Beer Challenge viert de objectiviteit hoogtij. Persoonlijke smaak speelt geen rol, de proevers zijn professioneel en er is sprake van stijlen dan wel “homogene categorieën in hun oorsprong”. Wat ik me daarbij precies voor moet stellen wordt dan weer een stuk lastiger, in beide gevallen is een beschrijving van stijl dan wel categorie ongetwijfeld aanwezig, maar voor mij niet vindbaar.

Wat in Brussel ook volstrekt geheim moet blijven is welke brouwerijen niet gewonnen hebben. Naar verluidt willen brouwers liever niet mee doen als de kans bestaat dat dit bekend wordt en ze niet in de prijzen vallen. Voor mij als consument blijft het dus volstrekt duister of brouwerijen die niet op de lijst met winnaars staan minder goed zijn of dat ze gewoon niet mee deden. Dat werpt ook de vraag is of de winnende bieren gewoon de beste zijn, of dat ze toevallig door een brouwer met wat meer lef gebrouwen zijn. De vraag hoe groot de verschillen tussen de winnende bieren en de rest is blijft bij beide keuringen onbeantwoord. Als consument mag ik de winnaars weten en de rest blijft strikt geheim.

Bij de verkiezing van het beste bockbier komt daar nog wat bij. Waarschijnlijk omdat er categorieën zijn die anders slechts een gering aantal deelnemers kennen en het ook niet wenselijk is een ellenlange lijst met winnaars te presenteren zijn categorieën bij elkaar gestopt. Dat levert af en toe voor de toeschouwer onbegrijpelijke lijsten met winnaars op, waarin een pompoen rozijnenbier en een rookbock gebroederlijk bij elkaar staan. Uiteindelijk zal het allemaal wel kloppen volgens de regels en zal elk bier binnen zijn eigen stijl zijn beoordeeld, maar ik vind het wat raar staan. En ik hoor om me heen dat ik niet de enige ben.

Nu wil ik met bovenstaand verhaal niet beweren dat de organisatie van een of  beide keuringen niet integer zou zijn en ook de deskundigheid van de jury’s trek ik niet in twijfel. Ik krijg echter wel het gevoel dat dergelijke keuringen vooral bedoeld zijn voor de professionals in de bierwereld. De website van de Brussels Beer Challenge suggereert dat ook. Als consument mag ik er verder naar kijken en de winnaars toejuichen. En verder natuurlijk gewoon verder gaan met mijn zoektocht naar mooie bieren of ze nu gewonnen hebben of niet. Waarbij ik één ding zeker weet: mijn bevindingen zijn puur subjectief en bij mij gaat het niet om de vraag of een bier binnen de stijl blijft en neemt "lekker vinden" een grote plaats in. Wat een brouwer of wie anders daar dan aan heeft is natuurlijk dan weer de vraag!

Weet iemand nu nog wat Bockbier is?

Afgelopen zaterdag was weer eens de verkiezing van het lekkerste Bockbier. Komende week zal het beste Bockbier worden verkozen en er zullen wel meer verkiezingen van bockbieren zijn, door media en wie weet door een lokale kroegbaas. bockbier is in. Maar wat is het?

Wie denkt dat "Bockbier" een strak omschreven biersoort is, die vergist zich. De bierverordening, eigenlijk het enige waaraan brouwers zich hebben te houden, is uitermate vaag. Elk bier uit de categorie S mag zich Bockbier noemen. Kleur, smaak, ingrediënten en ook de tijd van het jaar waarin het op de markt is: maakt allemaal niet uit. En zo heb je naast de najaarsbock en meibock ook lentebock, zomerbock en winterbock. Een brouwer die een seizoen niet lang genoeg vindt kan altijd nog een "lente - zomerbock" uitbrengen of een andere combinatie. Zoek het als consument maar uit.

Ook binnen de categorie "herfstbock" of gewoon "Bockbier" kom je een grote variëteit tegen. He ebst herinner me ik nog de eerste slok van wat Grolsch onder die naam uit bracht: een zoet bier dat me op geen enkele manier aan de andere bocken die ik geproefd had deden denken. Maar ze werden wel meteen marktleider en een tijd lang vond elke brouwer dat ze vooral zoet moesten brouwen. Gelukkig zijn met name de kleine brouwerijen daarop terug gekomen. Maar wat er voor in de plaats is gekomen?

Op het Bockbierfestival zijn de bockbieren in een reeks categorieën ingedeeld heb ik me laten vertellen. Dat is al heel wat, maar ik heb in elk geval nog nooit gehoord waar ik de bij de verkiezing van het beste Bockbier gehanteerde criteria voor elke categorie kan vinden. Als dat aan mij ligt hoor ik dat graag, maar als ik het al niet weet, hoe zit het dan met de consument? Weet hij werkelijk wat hij kan verwachten als hij een flesje bockbier opent? Of een Dubbelbock?

Ik weet op dit moment nog niet welke bieren ik afgelopen zaterdag heb gedronken. De hele zoete waren er niet bij. Maar smaak en kleur verschilden behoorlijk en ook van andere proevers hoorde ik soortgelijke verhalen. En allemaal waren dat blijkbaar "standaard bocken" of "zware bocken". Brouwers experimenteren er op los met de stijl blijkbaar. En er zijn  heel fraaie bieren bij. Maar zijn het bockbieren? Ik kwam op[ facebook een bericht tegen dat de Belgen er met onze traditie vandoor gaan door ook bockbieren te gaan maken. En ik was het daar mee eens. Maar als ik even door denk: wat doen we in Nederland? Zijn we nog bezig met die traditie of doen we zelf ook mee aan het steeds verder oprekken van de bieren die als Bockbier verkocht worden? Ik denk soms het laatste.

Misschien zouden we eens na moeten gaan wat nu eigenlijk een traditioneel Bockbier is. We hebben een aantal bierhistorici die uit hebben gevonden wat de eisen zijn die aan een kuitbier gesteld moeten worden, dus met een veel recenter bier als Bockbier moet dat ook lukken denk ik dan. laten we bieren die aan die eisen voldoen een predicaat "traditioneel Bockbier" geven met een mooi logo. Laten we verder iedereen die een minder traditioneel bockbier wil voeren vooral door laten experimenteren, maar dan zonder dat logo te gebruiken. Kijken of we zo naast alle vernieuwingen ook de traditie nog een beetje hoog kunnen houden!

Hoe bezittelijk is een bezittelijk voornaamwoord?

"Blijf van onze Zwarte Piet" af schreven mensen en dat was heel erg blijkbaar, want racistisch. Maar klopt dat eigenlijk wel?

De critici wisten te melden dat mensen dien het over "onze Zwarte Piet" hadden vonden dat Piet hun eigendom was. En dat ze dus de baas over hen konden spelen. We zouden zelfs denken dat we er voor betaald hebben. Even kreeg ik de neiging om hier nog in mee te gaan ook, maar inmiddels slaat de twijfel bij me toe.

Naar ik begrepen heb stond in 1943 ergens gekalkt "vuile rot moffen, blijf met je rot poten van onze rot joden af" (hoewel er geen bronnen uit die tijd lijken te zijn die dat aantonen). Dat dit betekende dat die joden het eigendom van de overige Nederlanders zouden zijn. In tegendeel ik heb altijd gehoord dat dit juist een teken van aanhankelijkheid was.

Aangezien ik niet vaak aan Koninklijk Meervoud doe gebruik ik vaker "mijn" dan "ons"of "onze". Maar ik heb het wel over "mijn moeder" of "mijn vader". Er zijn mensen die ik als mijn vrienden beschouw. Amsterdam noem ik wel "Mijn stad" en hoewel het misschien wel zo lijkt als de aanslag voor gemeentelijke belastingen binnen komt betekent dat niet dat ik die stad betaald heb. En ik heb geen enkel moment het idee dat ik de baas over die stad ben.

Blijkbaar hoeft het gebruik van bezittelijke voornaamwoorden niet automatisch te betekenen dat degene die ze gebruikt aan eigendomsverhoudingen denkt. Er lijkt een tweede betekenis te zijn. Als ik dat moet omschrijven kom ik uit op "er bij horen". De uitdrukking over die joden betekende dat ten minste één Amsterdammer vond dat joden gewoon bij de bevolking van Amsterdam horen. Als ik het heb over "mijn stad", dan betekent dit dat ik me er thuis voel, er bij hoor.

Zo bezien kunnen de mensen die de "racistische" uitdrukkingen hebben gebruikt wel eens heel iets anders bedoeld hebben dat de critici denken. Zouden ze niet gewoon hebben willen zeggen dat ze vinden dat ze Zwarte Piet bij ons land hoort? Dat het daarom een graag geziene gast is, die we niet graag zouden willen missen? Zo denk ik over "Mijn vrienden".

Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die denken dat ik wat krom is recht probeer te praten. Dat ik het racisme van anderen probeer te verdoezelen. Van hen vraag ik me wel af hoe vaak ze het hebben over "mijn vrouw/man/partner" en vooral wat ze daar dan mee bedoelen...

Mythbuster in Whiskyland?

Robin Brilleman heeft weer een boek uitgebracht. Dit keer geen chemische formules of geschiedenis over een eiland, maar 102 mythen, die ontkracht dan wel bevestigd worden.

Ooit was ik er eens getuige van hoe een mevrouw in het jenevermuseum in Schiedam uitlegde dat ze in die stad heel trots waren op een grote distilleerder die  wereldwijd exporteerde. "Moet je niet zijn" was het antwoord van Robin Brilleman die ook aanwezig was. waarna hij haarfijn begon uit te leggen hoe de verhalen die de marketingmensen rond strooiden niets met de werkelijkheid te maken hadden. Het werd hem niet in dank afgenomen.

In het boek 102 mythen uit Whiskyland komen marketing mensen er niet altijd even goed af. In het verhaal op de achterkant staat dan ook dat Robin geconstateerd heeft dat veel mythen "aantoonbaar niet juist, verzonnen (zijn) en nog steeds zorgvuldig in stand (worden) gehouden door de marketingmensen in de Whiskywereld" Wie het boek leest merkt dat  de schrijver op zijn kenmerkende wijze, direct en met veel kennis van zaken, afrekent met een aantal mythen. Waaronder een aantal waarvan hij in het voorwoord ruiterlijk toegeeft dat hij ze zelf ook verteld heeft in het verleden.

 Zo is er het verhaal dat distilleerders bij de aanschaf van een nieuwe ketel de deuken die in de oude zaten er weer in (laten) slaan, omdat de snaak van de whisky anders zou veranderen. Onzin toont Robin aan. Ook het verhaal dat koeien in Schotland zo blij zijn omdat ze de draf uit de distilleerderij krijgen wordt genadeloos aangepakt. In die draf zit, net als in de bier bostel, nog geen alcohol. Bovendien gaat de draf vaak niet meer naar koeien weet hij te melden. En zo gaat het 102 mythes, plus nog een aantal kleintjes, door.

Al met al een zeer lezenswaardig boek voor wie van Whisky houdt en er tegen kan dat het verhaal dat hij op verjaardagen altijd zo graag vertelt hier doorgeprikt wordt, Gelukkig dan wel met genoeg informatie om een beter verhaal te houden. Bij dat laatste heeft Robin wel eens de neiging vooral compleet te zijn, wat op sommige plaatsen resulteert in een opsomming van distilleerderijen, whisky's, of andere feiten die het plaatselijk een beetje droog maakt. Ik merk bij mij de neiging om over die opsommingen heen te lezen, om weer verder met het verhaal te kunnen en daarna met het volgende. Op die manier is het een boek dat je moeilijk neer kunt leggen en geneigd bent door te lezen tot de laatste pagina. wat mij betreft een aanrader!

Waarom wordt de Sint gedwongen om te discrimineren?

Al je zwarte medewerkers ontslaan, daar witte voor in de plaats in dienst nemen en die dan een zwarte veeg over de wang geven zodat het minder opvalt. Mag dat? Eén werkgever moet dat zelfs.

Het is weer zover. Bij de gemeente Amsterdam zijn bezwaren binnen gekomen tegen de intocht van Sinterklaas, omdat er Zwarte Pieten bij zijn en dat is volgens ene Quincy Gario “beledigend en discriminerend, maar ook op gespannen voet met de nota Buitenevenementen, die verordonneert dat evenementen moeten bijdragen aan het innovatieve en creatieve imago van de hoofdstad.” Ga er maar aan staan.  In het Parool legt hij een en ander niet uit, maar meestal is het probleem dat Piet een slaaf van Sint zou zijn. Daarvoor wordt dan verwezen naar een of andere onderwijzer uit de negentiende eeuw, die Piet voor het eerst getekend zou hebben. Of gewoon naar het feit dat hij zwart is, er zijn blijkbaar mensen die dat al genoeg vinden om er vanuit te gaan dat hij slaaf is.

Ik maak Zwarte Piet nu toch al enige tientallen jaren en ik moet zeggen: voor mij is het gewoon apenkool. Sinterklaas heeft voor de enorme prestatie die hij elk jaar weer moet leveren een enorme organisatie op gezet. Met diverse specialisten en natuurlijk ook weer de nodige managers.  Hoe groot het werknemersbestand is weet niemand, elke poging om ze te tellen loopt keer op keer spaak. Het enige dat we weten is dat tot aan de CEO (die voor het gemak hoofdpiet genoemd wordt) ze een zwarte huidskleur hebben. Sint neemt blijkbaar liever geen witte mensen aan.

Menig werkgever die er een dergelijk personeelsbeleid op na houdt zou daar minimaal mee weg komen, of zelfs een prijs ontvangen vanwege het feit dat hij zoveel allochtone werknemers in dienst heeft en ook in het topmanagement van zijn bedrijf volop laat mee draaien. Maar Sinterklaas niet. Die moet op zijn oude dag horen dat hij zou discrimineren.  Zou activist en kunstenaar Quincy Gario soms een keer een zakje zout in zijn schoen gekregen hebben en daarom wat rancuneus zijn? Je zou het denken.

Ik mag nog steeds graag de intocht van Sinterklaas in Amsterdam bijwonen. Wat me dan altijd opvalt is dat het een feest is waar mensen van allerlei etnische afkomst gezamenlijk aan mee doen.  En de kinderen roepen om het hardst om Piet, welke kleur ze zelf ook hebben.  Voor hen is Piet niet achtergesteld, laat staan slaaf. Laten die volwassenen die de intocht willen blokkeren daar eens een voorbeeld aannemen en nagaan of het niet gewoon hun eigen vooroordelen zijn waar ze tegen strijden.

Het is mooi als je niet zo nodig hoeft

Bierfestivals bezoeken is altijd leuk. Vooral als je jezelf niet te veel verplichtingen oplegt!

Nu al weer bijna een jaar geleden was ik in Nottingham. Niet helemaal toevallig viel een bezoek van het bestuur van PINT regio Noord-Holland aan die stad gelijk met het plaatselijke bierfestival. Direct toen ik daar aan kwam wist ik al: elke poging om alles te proeven is bij voorbaat niet alleen volstrekt kansloos, maar vooral ook ridicuul. Ook alle interessante bieren er uit pikken was een welhaast onmogelijke missie. Daarom besloot ik het over een heel andere boeg te gooien. Ik liep langs de rijen met vaten en keek in het boekje waar ik ongeveer was en zocht dan een bierstijl uit waar ik op dat moment zin aan had. Die bestelde ik dan. Welke bieren ik allemaal gedronken heb? Geen idee eigenlijk. Er is een bonte stoet van bieren aan mijn smaakpapillen en neus voorbij getrokken en ik heb genoten.

Een dergelijke vrij doelloze manier van bezoeken van een festival bevalt me eigenlijk uitstekend. Het idee om niet uitgebreid te studeren op de bierlijst, maar gewoon je gang te gaan geeft een gevoel van vrijheid. Ik hoef niet zo nodig het beste, mooiste of noem maar op bier te drinken. Nee, ik laat me gewoon verrassen en als het resultaat is dat ik dat ene bier mis dat ik echt gedronken moet hebben, dan is dat maar zo. Het leven mag dan te kort zijn om slecht bier te drinken, het is ook te kort om lang te puzzelen over welk bier je nu moet kiezen. Natuurlijk, als iemand die ik op dat punt vertrouw een bier adviseert zal ik zo'n advies niet in de wind slaan. Maar als ik die iemand toevallig gemist heb die dag zal ik me de haren ook niet uit het hoofd trekken.

Ik heb dus maar besloten dat ik vaker zo te werk ga op festivals. Gewoon ter plekke verzinnen wat je wilt gaan drinken en daarbij het toeval een belangrijke rol laten spelen. Ik kan dan waarschijnlijk aan een aantal discussie over een bepaald bier niet mee praten, omdat ik het toevallig gemist heb. Ik zal me verder de meewarige blikken van al die mensen die dat bier wel geproefd hebben moeten laten welgevallen. Ik doe dat graag. Ik hoef namelijk niet zo nodig. Ik wil genieten van een goed glas bier en liefst ook aangenaam gezelschap. Als een festival, of het bezoek aan een goed biercafé me dat kan bieden, dan ben ik blij, omdat het leven dan o zo mooi is!

Bijzonder hoeft niet extreem te zijn.

Alhoewel ik niet voor wat smaak weg vlucht zijn er grenzen wat mij betreft. "Overal waar te voor staat, doet geen goed, maar enkel kwaad". Gelukkig beseffen ook experimentele brouwers dat zo lijkt het.

Ik denk niet dat iemand me ooit gemist heeft, maar ik had het Borefts Bierfestival tot nu toe aan me voorbij laten gaan en het had een haar gescheeld of dat was weer gebeurd. Je moet nu eenmaal kiezen en op een of andere manier had het festival een beeld opgewekt van brouwerijen voor wie het vooral zo vreemd mogelijk moest zijn.Toen ik besloot toch maar eens te kijken hoe het nu echt was hield ik er rekening mee dat ik na afloop zou smachten naar een simpele pils. Dat bleek enorm mee te vallen.

Meest opvallend: het bleek heel goed mogelijk te zijn om bieren uit te kiezen die niet stijf stonden van de alcohol. Natuurlijk: ze waren er wel, de bieren van 10% en meer, maar daarentegen was ook onder de 5% genoeg te vinden. In combinatie met de kleine glaasjes (hoeveel gaat er eigenlijk in? dat las ik nergens)levert dat de mogelijkheid op om een middag fraaie bieren te proeven en het hoofd er nog bij te houden. Bij dat proeven bleek ook al gauw dat elke angst voor een "hoe gekker, hoe beter" ongegrond was. Natuurlijk: de aroma hoppen waren behoorlijk vertegenwoordigd, maar met mate. Slechts in één geval vond ik dat die hoppen in een "Black Bitter" overheersten en zo de smaak van gebrande mout verdrongen.

Nu het toch tijd was voor het wegwerken van vooroordelen kon er nog wel eentje bij. Berliner Weisse roept bij mij weinig positieve gedachten op. Ik denk dan vooral aan een smakeloos bier waar mensen proberen nog wat van te maken door er rode dan wel groene limonade door te gooien. Dat alles dan in een glas dat vooral aan een goudvissenkom doet denken. Hoe anders deze keer. Een Engelse brouwerij toonde hoe het ook kan. "Sour, tart and refreshing" stond in het programmaboekje en dat was niet te veel gezegd. Ik werd er wel blij van in het zonnetje.

Eigenlijk werd ik van alles wat ik gedronken heb wel blij. Ik ben zonder erg veel systematiek langs brouwerijen geweest en heb biertjes geproefd die me aangenaam leken. En ik ben niet één keer echt teleur gesteld. Hier stonden brouwers die het experiment niet schuwen, maar daarbij er op blijven letten dat het uiteindelijk een mooi, drinkbaar bier moet worden. een mooi tegenwicht tegen die brouwerij die ik vroeger op TV zag en waarvan mij vooral bij staat dat hij enerzijds de meest idiote dingen deed en anderzijds elke aflevering wel een brouwsel weg moest gooien...

Wie trapt er in opdringerige reclame?

Het lijkt wel of je geen site kunt openen of de meest opdringerige reclames vliegen je tegemoet. Kan dat niet een tandje minder?

Stel je komt een link tegen naar een bericht waarvan de inhoud je misschien wel interesseert. Je klikt en dan gebeurt het. Voordat je ook maar een glimp op het bericht kunt werpen begint je scherm zich te vullen met reclames. Voor telefoonabonnementen, reizen, verzekeringen of wat dan ook. En als het artikel dan eindelijk verschijnt gaat het schuil achter weer een nieuwe advertentie. Dus ga je op zoek naar een manier om dat hinderlijke venster te sluiten. Helaas, het kruisje is niet te vinden. Uiteindelijk geef je het maar op. Je nieuwsgierigheid verliest het van je ergenis over die advertentie.

Ik vraag me af wie nu beter wordt van al die advertenties. Degene die de betreffende site exploiteert waarschijnlijk. Die ontvangt ongetwijfeld de nodige inkomsten uit deze advertenties.  En voor hem moet de kachel natuurlijk ook roken. Dat de adverteerder er beter van wordt is al een stuk minder zeker. Natuurlijk: de advertenties zijn niet te omzeilen en zullen elke bezoeker opvallen. Maar als ik de tekst "daar word je vrolijk van" in zo'n venster zie staan ben ik niet geneigd het daar mee eens te zijn. Ik wordt er eerder chagrijnig van. Behoefte om op de advertentie in te gaan heb ik al helemaal niet. Zou ik daarmee een uitzondering zijn? Ik vraag het me af. Eerlijk kan ik me niet voorstellen dat er veel mensen zijn die op zoek naar een nieuwsbericht of andere pagina zijn bij het zien van die advertentie een warm gevoel krijgen en geneigd zijn om geld uit te sparen. Dat die adverteerder door zijn actie binnen loopt komt mij dan ook wat onwaarschijnlijk voor.

Natuurlijk snap ik dat het in stand houden van een website geldt kost en dat mensen dat geld terug willen verdienen. Maar het maakt me ook een beetje droevig als weer een site bakken met overbodige bits naar mij scherm zit te sturen. Als ik triestig zit te kijken hoe alles op verschijnt, behalve waar ik naar op zoek was. Dat maakt zo'n site een beetje minder aantrekkelijk en ik ben geneigd om dergelijke sites zoveel mogelijk te mijden. En dat kan toch niemand bedoeling zijn?

Houd de gasten in het café!

Goed, de miljoenen nota is uit. De accijns op bier gaat minder omhoog dan eerst aangekondigd. Voor in elk geval Nederlandse Brouwers is dat niet genoeg. We prijzen ons de markt uit! Wat kunnen we echter doen om dat tegen te gaan?

Een ramp dreigt voor bierend Nederland: het water staat ons aan de lippen naar ik heb begrepen. Bier wordt weer meer duurder dan in het buitenland. Drommen mensen gaan elke dag de grens over om daar hun bier en andere levensmiddelen te drinken en wie weet ook nog even te tanken. In Nederland blijven cafés leeg, terwijl de Duitse en Belgische hoogtijdagen beleven en stampvol zitten met Nederlanders.  De ramp is compleet en onafwendbaar. En de schuld daarvan is de overheid met zijn belastingen.

En was er die pagina op de pint site, waarin zowel omzetbelasting als accijns tussen ons e de buurlanden werd vergeleken. De conclusie"Per glas bier van € 2,20 betalen we in Nederland aan de tap ongeveer € 0,45 aan belasting: € 0,38 aan omzetbelasting en € 0,07 aan accijnzen  In Frankrijk, België en Duitsland ligt dit niveau respectievelijk met € 0,02, € 0,03 en € 0,08 lager (bij een gelijke verkoopprijs)." ofwel het verschil in prijs per glas als gevolg van de belastingen reken je in centen tot hooguit een dubbeltje. Verklaart dat de prijsverschillen tussen Nederland en die ander landen? Ik vraag me dat af.

Als over de grens een biertje slechts 8 cent minder kost dan bij ons kan ik me niet voorstellen dat al die rampscenario's zich voor doen. Voor zo'n bedrag ga je geen kilometers rijden. De werkelijke verschillen schijnen dan ook een stuk groter te zijn. Ik zou wel eens een goed onderzoek willen zien naar de netto prijs van bier (dus voor belastingen) per land. Dan kunnen we zien of het werkelijk de belasting is die het verschil maakt, of dat er andere verschillen zijn.

Een aantal grote brouwerijen heeft de prijzen voor de horeca omstreeks de zomer verhoogd. Dat was nodig voor een gezonde bedrijfsvoering naar ik heb begrepen. Maar ook die verhogingen moet de consument betalen. En ook die zullen hem er toe uitnodigen om over de grens te kijken. Een aantal cafés heeft de gewoonte om de inkoopprijs met een factor te vermenigvuldigen. Dat betekent dat ook die accijnsverhoging vermenigvuldigd wordt.Kortom: de prijzen worden niet alleen door de overheid opgedreven, anderen doen er aan mee. We hebben de overheid waarschijnlijk niet nodig om duurder uit et zijn dan in omringende landen.

 Volgens mij is er tegen die prijsellende slechts een ding dat helpt:  zorg dat mensen met plezier naar een café gaan. Misschien ben ik een uitzondering, maar ik heb me nog nooit een café in laten lokken met lage prijzen. Omdat ik weet dat de waar daar meestal naar zijn geld is. Niet eens misschien het bier zelf. Maar wel zaken als sfeer, aandacht voor de gast en meer zaken waar je moeilijk de vinger op kunt leggen, maar die je wel meteen voelt. Gelukkig zijn er veel zaken die wel om kwaliteit geven en daar blijven mensen dan ook komen is mijn voorspelling. Daarnaast kennen we hier in Nederland mooie bieren. Lok de gasten ook daar mee!

Tenzij er iets heel vreemds gebeurt zal die verhoging gewoon realiteit worden. Tijd voor iedereen die zich met bier bezig houdt om te zien wat ze samen kunnen doen om de mensen te bewegen in ons land te blijven en hier te genieten van het fraais dat de horeca te bieden heeft. Ik draag mijn steentje bij door met mate te blijven genieten. Kunnen we op dat punt een deal maken en dan stoppen over die paar cent accijnsverhoging?

Trots op de bierwereld?

Ben ik eigenlijk trots op de bierwereld? Ik kwam mijn naam tegen in een rijtje mensen die dat zouden zijn en zit me nu af te vragen of dat klopt.

Wat ik zeker weet is dat ik blij wordt van veel ontwikkelingen. De groei van het aanbod doordat nieuwe brouwerijen openen, een sterk toegenomen diversiteit, fraaie initiatieven als samen brouwen of acties voor een goed doel, dat mag ik allemaal wel. Ook het feit dat de drinkers van al dat fraais niet klakkeloos achter elke kleine brouwerij aan lopen, maar ook daar het kaf van het koren proberen te scheiden en het feit dat grote brouwerijen ook bij biergenieters niet automatisch al fout zijn bevalt me wel. Ik vind het een pre als consumenten kritisch zijn. Daar kan de totale bierwereld alleen maar beter van worden, zo lang het niet ontaardt in hakken, maar met het nodige respect voor iedereen gebeurt.

Al minder blij ben ik met allerlei randverschijnselen. De ruzies tussen horeca ondernemers en brouwers bijvoorbeeld. Daar merk ik weinig van het tijdens de week van het Nederlandse Bier zo breed uitgedragen wens dat alle partijen in de bierwereld in ons land vooral samen moeten werken. Als je dat voor staat, dan probeer je het met elkaar eens te worden en voorkom je dat dit alleen maar gebeurt als of de publiciteit of de rechter je daartoe dwingt. Ook de onmogelijkheid om met alle partijen een passende opening van het Bockbierseizoen te bedenken waaraan zoveel mogelijk mensen plezier beleven stemt me niet bepaald vrolijk. Daarbij gaat het me even niet om de vraag wie er schuld heeft: het is jammer dat het blijkbaar zo moet.

Als ik alle plussen en minnen op een rij zet kom ik tot ene positieve balans. Het is gewoon ontzettend leuk wat er allemaal gebeurt en daar kunnen de minpunten niet tegen aan. Als ik op een zonnig terras, of juist binnen terwijl de regen op der uiten klettert, een goed glas bier mag genieten en er nog over mag praten ook is het leven gewoon mooi. Als ik over bier en wat daar mee samen hangt begin te praten is het wel eens moeilijk me af te stoppen. Ik ben enthousiast als het om bier gaat en dat zal iedereen weten ook.

Maar trots? Daarbij denk ik toch aan iets waaraan ik zelf heb bijgedragen. En hoe groot ik me ook probeer te maken, dat er zoveel te genieten valt is niet mijn verdienste. Hooguit draag ik wat bij door er over te vertellen en te schrijven. Of door vrijwilliger te zijn op een festival. Maar ik vind dat andere mensen meer reden hebben om trots te zijn. Mensen die daadwerkelijk bij de productie en distributie betrokken zijn, mensen die bier op ene goede manier in tappen, mensen die in een winkel advies kunnen geven. En nog wel meer mensen. Die mogen trots zijn op wat ze allemaal bereiken. Ik ben daar dan wel blij mee, vind ik ook mooi.

De prestatie van een biercollectief

Als je het heel snel zegt lijkt het niet zo ver: 2013 meter. Maar om te zwemmen is het toch wat anders. Kunnen een aantal bekenden uit de Amsterdamse Bierwereld nu uit ervaring zeggen.

Het weer klaarde gelukkig wat op en toen de Amsterdam City Swim van start zou gaan was het wer zelfs vrij aardig. Het water was een graad of 21 en dat schijnt toch wat frisser te zijn dan je zou denken. Voor de stoere mannen en vrouwen van het 020 Biercollectief geen reden om af te zien van wat ze beloofd hadden: de afstand zwemmend af te leggen en zo geld op te halen voor de stichting ALS. Voor wie het niet weet: ALS is een vervelende ziekte waarvan niemand weet hoe je er aan komt en al helemaal niet hoe je het geneest. En aangezien alle spieren een voor een uitvallen weet je nooit zeker wanneer een van die vitale spieren aan de beurt is, zoals die van hart en longen. Het is dus van belang dat we meer over die ziekte te weten komen en daarvoor is geld nodig.

Nu waren de deelnemers in de bierwereld bekend als brouwers en bierverkopers, maar een reputatie als zwemmers hebben ze niet bepaald. Aangezien ze bovendien pas in de zevende wave mochten vertrekken moest de uitgebreide schare fans die halverwege stond te wachten enig geduld betrachten tot uiteindelijk de eerste zwemmer voorbij kwam. Met enige tussenpozen kwamen ze tenslotte allemaal voorbij, waarbij een voorzichtige waarneming leerde dat de verkopers wat sneller waren dan de brouwers. De snelle jongens en meiden tegenover de wat bedaardere ambachtsmannen zullen we maar zeggen. Bij brouwen moet je de tijd nemen en dat bleek.

Maar langzaam of snel, daar ging het niet om. Zonder uitzondering hebben ze de finish gehaald en daarop kunnen ze trots zijn. Bovendien hebben ze er ,samen met de mensen die tijdens de Swim nog geld inzamelden met, natuurlijk, bier, hun deel bijgedragen aan die 1,5 miljoen die de actie uiteindelijk heeft opgeleverd als ik het nieuws gisteren goed heb begrepen. Daarom Brouwerij 't IJ, Brouwerij de Prael, Bier&Co en ook Bierproeflokaal "In de Wildeman": Jullie hebben laten zien wat de Amsterdamse Bierwereld kan betekenen. Ik hoop nog veel van het 020 Biercollectief te horen.

Bier voorbeeld voor voetbalwereld

Zou de bierwereld een voorbeeld kunnen zijn voor die delen van de voetballiefhebbers die vinden dat iemand die toevallig een andere club aanhangt de vijand is en moet worden bestreden?

Het is al weer een paar jaren geleden. Ik was voor iets heel anders in Rotterdam en daar werd de bekerfinale gespeeld. Ik wil geen wonden open rijten, maar voor het verhaal is het wel belangrijk dat het hier om een finale ging die door Feyenoord ruim werd verloren. Dus kleurden de terrassen wel rood-wit, maar was de stemming bepaald gedrukt. Ik zag mensen behoorlijk bedrukt zitten lijden. En ik voelde met ze mee. Ik ken dat gevoel dat je met een mengsel van hoop en angst naar een belangrijke wedstrijd gaat en dan na afloop met een gigantische kater zit na een verlies dat aan kwam als een mokerslag. Ik zag dat bij die mensen en begreep het. Alleen wist ik dat het voor mij niet handig zou zijn dat tegen een van hun te zeggen, tenminste niet als ik er bij zou vermelden dat ik aanhanger van Ajax ben. Iets vertelde me dat dit heel verkeerd zou kunnen aflopen. Ik ben voor hen immers de vijand. Omgekeerd zijn er ajacieden net zo denken over aanhangers van de club aan de Maas.

In de winkel van brouwerij de Prael hangen ingelijst twee shirts: een van Feyenoord en een van Ajax. Het mouwtje van het ene over de schouder van de andere en op beide shirts staan handtekeningen van spelers. Of die wisten dat dit met de shirts zou gebeuren weet ik niet, maar het staat gewoon heel mooi. Daarom ben ik ook blij met een initiatief als de Klassieker. In een ode aan de jaarlijkse wedstrijden tussen Feyenoord en Ajax brouwen de Prael en Wesley Aarse samen een bier. Gewoon om te laten ziend at het kan. Wat voor bier het wordt en hoe het gaat smaken weet ik niet, maar ik ben nu al een fan van het bier. Hier kijken mensen over de scheidslijnen heen die anderen onoverbrugbaar proberen te maken. Hier kijken mensen wat bindt in plaats van wat hen verdeelt.

Op het etiket komen naar verluidt geen voetballers te staan. Was dat wel zo, dan zou het nog mooier zijn. En dan liefst voetballers als Cruijff, of Wim Janssen die voor beide clubs hebben gespeeld. Gewoon om nog eens het punt te maken dat het nogal idioot is om spelers en aanhang van die andere club tot vijand te bestempelen. Om te laten zien dat het om dat bier en dat spel gaat en niet om een potje knokken.

Ongetwijfeld zullen er hele contingenten voetbalfans zijn aan wie dit hele gebeuren mijlenver voorbij gaat. Die rustig door gaan met knokken en denken dat ze heel wat zijn. Maar als maar een paar mensen gaan beseffen dat dit geknok eigenlijk nogal zielig is zou dat mooi zijn. En anders hebben we er ongetwijfeld een leuk biertje bij.

Grote brouwerijen de weg kwijt?

De bedoeling van reclame is natuurlijk dat je meer gaat verkopen. maar dan moet je klanten wel overtuigen dat ze jouw spullen kopen en niet die van anderen. Bij grote brouwerijen leidt dat tot rare effecten.

Natuurlijk zijn er mensen die denken hun favoriete pils direct te kunnen onderscheiden van alle andere. En natuurlijk zijn er smaakverschillen. Maar voor brouwerijen van dat bier wordt dat steeds moeilijker om uit te leggen zo lijkt het. Anders kan ik niet verklaren waarom ze ongeveer overal de nadruk op leggen, behalve op hun product.

Zo is er de beleving. wat dat is weet waarschijnlijk niemand precies, maar je komt het woord overal tegen. Dat schijn  je volgens sommigen te bereiken door bier uit grote flessen in wijnglazen te schenken. Anderen hebben weer een "ritueel". Dat is een in elk geval volgens de reclame jongens van de brouwerij bijzondere manier van schenken en tappen. Dat moet de beleving een stuk mooier maken. Dus maken ze prachtige foto's dan wel tekeningen waarop je precies kunt zien hoe je het betreffende bier moet behandelen. Eén tapritueel lijkt ontzettend veel op de wijze waarop ongeveer iedere leerling in de Horeca leert dat je een glas moet tappen. wat schuin houden, tap open en dan zorgen dat je een mooie schuimkraag krijgt. Zou altijd moeten zijn, maar deze brouwer vindt het zo bijzonder dat ze er zelfs een naam aan geven.

Daarbij is het het tweede dat ook aan die beleving bij moet dragen: de wedstrijd tussen Horeca mensen. Er zijn al jaren nationale biertapwedstrijden, maar daar loop je de kans dat iemand wint van een andere brouwerij. Wat dioe je dus? inderdaad je houdt een wedstrijd tussen cafés die jouw bier schenken. Dikke pret voor de brouwerij, want van tevoren staat al vast dat de winnaar bij jouw brouwerij hoort. Dus plan het mooie fotomoment maar vast in en schrijf het persbericht maar vast. De naam kun je wel op de stippellijn invullen als de winnaar bekend is gemaakt.

En er is de fake traditie. In een persbericht over zo'n wedstrijd en de winnaar ervan kwam ik tegen dat in de finale gebruik werd gemaakt van horizontale kranen. Volgens de brouwerij werden die alleen nog maar in een paar typisch traditionele Tsjechische cafés gebruikt. Nu zal ik de laatste zijnom te zeggen dat die dingen nog in elk café staan, maar ik weet zeker dat een aantal café eigenaren toch vreemd op zal kijken, omdat zij blijkbaar traditioneel Tsjechisch zijn. Ik herinner me volgens mij juist Amsterdamse cafés waar die kranen voto kwamen.

Tenslotte zijn er de "bijzonder bieren". Hadden we eerst de 0.0 hype (geruchten dat die 0.0 sloeg op het percentage van de afzet dat dit segment besloeg blijken niet helemaal te kloppen) en de rosé. Nu schijt er weer citroenlimonade door het bier gegooid te moeten worden. Het zal allemaal wel.

De mensen achter al deze waanzin zullen echt wel gestudeerd hebben voor hun vak. En misschien blijkt het allemaal een enorm succes en stijgt de omzet van de grote jongens weer met sprongen. Maar geef mij maar een brouwerij die voornamelijk doet waar ze voor zouden moeten staan: gewoon goed bier maken.

Terugkeer van een columnist?

Jarenlang was hij de vaste columnist van PINT nieuws. Nu is hij (even?) weer terug in het blad met zijn visie op bierfestivals: Peter Eising. En hij neemt de festivals op de hak.

Ik ken hem al die jaren als iemand met een verfrissende kijk. Mode verschijnselen zijn overduidelijk niets voor hem en over de ontwikkelingen in de bierwereld heeft hij zo zijn ideeën en die zijn niet altijd positief. Met enige kwade wil zou je hem kunnen neer zetten als een vertegenwoordiger van de generatie PINT leden met een linnen tasje. Iemand die duidelijk niet met zijn tijd mee is gegaan. Want lees maar wat hij allemaal in die column van nog geen halve pagina perst:

Bierfestivals zijn vaak kommer en kwel. Als het enige manco is dat er te weinig toiletten zijn heb je mazzel. Vrijwilligers kunnen niet tappen, glazen kun je bijna nergens spoelen, er is te weinig plek om te zitten en de muziek is veel te hard. Daar kan de organisator het maar weer mee doen. Over het bieraanbod heeft Peter ook zij gedachten: Hij steekt mild de draak met een brouwer die maar liefst vijf verschillende hopsoorten in zijn bier verwerkt of juist hop overbodig vindt. Hij breekt zijn staf over de Amerikanen die overal maar veel grapefruit en / of citroen in willen en een Amsterdamse brouwerij die met een IPA daar in mee gaat. "Tja denk ik dan, dat vinden mensen dus lekker...

Wie daar nog niet genoeg aan heeft kan nog lezen wat hij vindt van wat hij een "tweede uit de VS over gewaaide hype" noemt: food pairing. Iemand heeft hem eens gewezen op de unieke smaaksensatie van een bier in combinatie met trekdrop. "Ik kan mij het uiteraard niet veroorloven een groot bierkenner te schofferen en heb voor het eerst in vijftig jaar trekdrop gegeten. De smaaksensatie bleef uit." beschrijft hij zijn ervaringen Hij heeft dan meer waardering voor hen die liever een pilsje pairen met een balletje mayo of mosterd.

Is hier een oude brombeer aan het woord, die op zijn conservatieve wijze alle moderne ontwikkelingen afwijst? Volstrekt niet. Hier schrijft iemand die alle ontwikkelingen op zijn eigen wijze verwoordt. Ik heb ook wel eens het idee dat de bierwereld met enige regelmaat naar de nieuwe kleren van de keizer zit te kijken. Dat mensen niet durven te bekennen iets helemaal niet lekker te vinden en niets van al die wonderbaarlijke smaaksensaties merkt en eigenlijk snakt naar een gewoon bier.

Peter heeft gewoon zij  eigen mening en kan ook nog eens fantastisch schrijven. In het programmaboekje van het Bockbierfestival van PINT lees ik zijn stukje altijd. Ook zijn column in PINT nieuws heb ik met veel vreugde gelezen. Ik hoop hem vaker in het blad tegen te komen. Fijn dat iemand op deze manier ons weer even met de voeten op de grond zet!

Hopfen un Malz!

Bierkenners hebben het blijkbaar niet naar hun zin in het buitenland. Hadden we eerder al mensen die Engeland maar niets vinden als het om bier gaat. Nu is Duitsland aan de beurt. Nemen we niet alleen aardappelen, maar ook bier mee in de disselbak van de caravan?

Een zondagmiddag in  Bamberg. Ik bevind me in een bierkeller. (Voor de mensen die dat nog niet weten: dat is geen bedompte kelder, maar een biertuin boven op een berg. Het woord Keller is afkomstig van de kelders die men daar heeft gegraven om het bier 's zomers koud te houden). Om me heen ouders met kinderen die spelen in de aanwezige speeltuin. Op de tafels stenen pullen met bier. Verder typisch Beiers eten zoals ik dat ken. Voor ons doen wat vet en zeker ook groot. Hier herinnert de keuken nog aan de tijd dat de mensen hard moesten werken in de landbouw of fabriek.

Bier is in deze wereld geen luxe genotmiddel, maar een voedingsmiddel zoals er zoveel andere zijn. Dat verklaart ook de lage accijns op deze drank waarschijnlijk. Natuurlijk mogen voedingsmiddelen wel lekker zijn, er is ook niets op tegen om goed en lekker brood te eten tenslotte. Maar ik vraag me wel of er in Duitsland veel gelegenheden zijn waar men met een formulier voor zich aandachtig aan een biertje nipt en daarna op dat formulier uitgebreide smaakomschrijvingen neer pent. natuurlijk zal het voorkomen, maar in de gelegenheden waar ik kom past dat niet. Daar passen halve liters eerlijk bier zonder opsmuk. Gebrouwen uit Mout, Hop en water en daarna vergist. Hopfen und Malz, Gott Erhalt's.

Bier speelt ook een grote rol in het dagelijks leven. Om een uur of tien 's morgens zitten de mensen die al uren aan het werk zijn aan hun tweede ontbijt. Dat bestaat uit bier. Uit hun  eigen Krug drinken ze daar een bier en praten meteen bij. Daarna weer aan de arbeid en 's middags een bier bij het (warme) eten. Bij de Brotzeit dan nog een biertje en wie weet 's avond ook nog een. Zoals anderen koffie, thee of iets anders drinken. Tijdens vastentijd een bier met meer calorieën om die tijd door te komen. Bier drinken mag dan wel namelijk. En bij feesten en partijen ook bier natuurlijk.

Ik moet zeggen dat ik me in een dergelijke omgeving wel thuis voel en ook de bieren wel mag. Natuurlijk ze zijn vaak niet erg spannend. Wie op zoek gaat naar allerlei super aromatische hoppen zal bedrogen uit komen. Dat is niet de aard van de biercultuur daar. Eigenlijk is zelfs de populariteit van de Rauch van Schlenkerla min of meer toeval. Men heeft er eeuwen aan gewerkt om die rooksmaak weg te krijgen en uitgerekend een brouwerij die daar niet aan mee deed werd ineens heel populair wist iemand me te vertellen. De doorsnee bieren hebben weinig franje en ik kan me dan ook wel voorstellen dat wie alle geëxperimenteer hier gewend is af en toe teleurgesteld voelt.Maar ik vermaak me daar prima over het algemeen.

Volgens mij is het van belang om in een vreemd bierland te proberen je in te leven in de biercultuur van het land en daar in mee te gaan. Dat klinkt misschien verheven, maar is niet anders dan gewoon je een beetje aanpassen aan de gewoonten daar en desnoods even wat Nederlandse waarden overboord gooien. Als de lokale bevolking al eeuwen geen probleem heeft met een botertje in het bier en je het iedereen met smaak ziet drinken, wie zijn wij buitenstaanders dan om te roepen dat dit fout is? Zij kunnen met hetzelfde recht zeggen dat onze smaak niet deugt. Halve liters veel? Ik denk dat Nederlanders en Belgen met dat standpunt in de minderheid zijn. Kijk naar de pints in het verenigd koninkrijk en Ierland, de halve liters in Duitsland. Ook vanuit de VS heb ik gehoord dat onze fluitjes vooral geschikt zijn om een shot whiskey in te doen of te schenken vanuit een Pitcher...

Eigenlijk heb ik me ooit voorgenomen om minimaal eens per jaar op de brug bij het Alte Rathaus te staan, maar helaas is dat er al een paar jaar niet van gekomen. Dus stel ik me maar tevreden met wat ik hier kan krijgen. Een bier van fles hier, een Vat met Bayerische Anstich daar. En maak plannen om nog eens weer die kant op te gaan. Zonder disselbak en zeker ook zonder bier mee te nemen, want dat is water naar de zee dragen! Prosit en Zum Wohl!

Bepaalt Heineken de agenda?

Zelf was ik er ook bijna ingetrapt: wat ik wilde schrijven laten bepalen door een grote bierbrouwerij die slechte halfjaarcijfers laat zien. En ik was niet de enige.

Het kan geen bierliefhebber zijn ontgaan dat Heineken het niet goed heeft gedaan in het eerste jaar van 2013. In de media werden allerlei deskundigen aan het worden gelaten  van voorzitter van een consumentenvereniging tot kleine brouwer. En de grote vraag was wat die brouwerij nu moet doen om de neergang te stoppen. Meer diversiteit zei de een. Een ander beweerde dat vooral de vrouw niet vergeten moest worden en tenslotte was er iemand die simpel constateerde dat de grote brouwerijen bezig zijn een doodlopende weg in te slaan. terwijl iemand van die grote brouwerijen juist beweerde dat het malle gedoe met al die vreemde bieren wel over zou zijn in 5 jaar en we dan weer gewon aan de pils zitten. of zoiets.

Ik had me er bijna toe gezet om ook mijn steen bij te dragen aan deze discussie tot ik me ineens af vroeg waarom eigenlijk. Is het nu werkelijk zo belangrijk dat een grote internationale brouwerij een beetje van de afzet verloren is? Voor de aandeelhouders misschien wel. Maar voor de bierwereld? Ziet die er nu werkelijk anders uit nu Heineken het wat minder heeft gedaan? Ik ben zo vrij te vinden van niet. Natuurlijk als je kijkt naar de enorme hoeveelheid bier die Heineken minder heeft verkocht is dat onvoorstelbaar. maar aan de ander kant: als elke bierdrinker een beetje rustig aan doet dan wel eens een ander soort bier gaat drinken kom je al een heel eind. Dus eigenlijk is er niet zoveel aan de hand als je geen aandelen in die grote brouwerij hebt.

Dat waren allemaal overwegingen voor mij om niet over die grote brouwerij of de discussies  naar aanleiding van de cijfers uit te gaan laten. Gewoon doodzwijgen dat hele gedoe. En om dat duidelijk te maken zou ik dat ook aan iedereen melden, althans aan dat kleine groepje mensen dat mijn blogs wel eens leest. Ik zette me dus neer en begon te schrijven. Om een aantal regels later te beseffen dat ik er toch in ben getuind.

Bepaalt Heineken waar we over praten? Niet lang waarschijnlijk. Of misschien helemaal niet zo lang je maar niet te luid en duidelijk verkondigt dat jij er niet aan mee doet...

Opkomst van Cask conditioned

Zoals zovelen hoorde ik ook altijd dat bier in Engeland iets was dat lauw was en naar zeepsop smaakte. Je kon beter een Lager vragen. Ook toen was ik al eigenwijs.

Cask Conditioned Ales, dus bieren die niet in een tank maar in het vat rijpen en een tweede vergisting ondergaan, hebben in Engeland lang niet altijd een goede naam gehad. Om zo'n bier goed te kunnen brengen moet je namelijk nogal wat verstand van zaken hebben. Je moet weten hoe lang zo'n vat moet rijpen, wanneer je er lucht bij moet laten en vast nog wel dingen die ik niet weet. In de jaren 80 heeft Michael Jackson dat in de Beerhunter uit de doeken gedaan. Maar niet elke Landlord had zoveel verstand van zaken en bovendien was het ook een kwestie van geld om zo'n niet al te lang houdbaar bier nog op tap te houden als het al zuur was.

Een Engelse vriend van me wist dan ook te melden dat hij in zij jeugd altijd blij was als een Pub bier uit Keg had. Ofwel bieren die gerijpt zijn in de brouwerij en daarna afgevuld op vaten zoals we hier ook kennen. Koolzuur er achter en tappen maar. De kans dat zo'n bier zuur werd was een stuk kleiner en dus dronk hij het een stuk liever. In een van de Good Beer Guides van Camra las ik ook een hoofdstuk "The Bad Beer Guide" waar in de auteur haarfijn uit de doeken deed hoe al het werk van de brouwer te niet kon worden gedaan door bar personeel dat er niet mee om kon gaan.

Toen in de jaren 90 er casks met "Real Ale" op de bar van mijn favoriete biercafé verschenen was mijn Engelse vriend nogal verbaasd. Dit was niet zuur en zelfs lekker. Ik kon het met hem eens zijn en niet alleen ik. Binnen het uur was het vat leeg en moesten we wachten op de dag dat het volgende vat zou verschijnen. Daarvoor waren we dan wer afhankelijk van een leverancier die het uit Engeland importeerde. Een vat Real ale op de bar was een hele belevenis.

Inmiddels is Cask Conditioned veel normaler geworden en niet alleen voor Engelse Bieren. Een aantal Nederlandse brouwers heeft zich er inmiddels ook op gestort. Met vaten die geleend waren van een brouwerij in  Nottingham en de eerste keer per trein door iemand het land door werden vervoerd begon een paar jaar geleden een aantal brouwers met dit soort bier te experimenteren hetgeen in een heus festival resulteerde. Dit jaar waren er weer wat meer brouwers en dat resulteerde zelfs in een week van de Nederlandse Cask ales. Ook daar buiten zie ik dergelijke bieren langs komen. Dat wil niet zeggen dat we nu massaal aan deze bieren zijn gegaan, maar er is een mooi begin en dat is wat waard.

Ondertussen gooit een Engelse brouwer op het Meibockfestival al jaren hoge ogen met zijn Cask Ales en wist hij verleden jaar zelfs de prijs voor  het beste bier van het festival in de wacht te slepen. En blijven de vaten op de bar verschijnen. Kortom: het lijkt erop dat we in elk geval beginnen te ontdekken hoe mooi deze levende biersoorten kunnen zijn. Over lauw zeepsop heb ik al jaren niemand meer horen praten, maar dat kan aan mij liggen.

Nationale opening van het Bockbierseizoen?

Het is nog zomer, maar ik hoor dat de bockbieren al in de ketels zitten of zelfs al zijn afgevuld. Tijd dus om ook eens over de opening van het bockbierseizoen te denken.

Van oudsher werd de opening van het Bockbierseizoen georganiseerd door wat tegenwoordig de Vereniging Nederlandse Brouwers eet. Een feest voor genodigden en pers, waarbij alleen aan de bieren van de leden van deze vereniging aan de orde komen. Consumenten kunnen in de krant lezen hoe mooi het is geweest. Brouwers buiten de vereniging  zijn evenmin welkom. Dat is het goed recht van de organisatie natuurlijk, maar de vraag is dan of je werkelijk van een nationale opening van het seizoen kunt spreken.

Vorig jaar besloot PINT om zelf maar wat te gaan doen. In samenwerking met Jopenbier werd op 21 september het seizoen geopend. Wie er bij wilde zijn was welkom en zo lang de voorraad strekte kreeg elke bezoeker een bockbiertje van Jopen. En dus hadden we dat jaar twee openingen.  Of we daar nu blij mee moeten zijn is natuurlijk de vraag, want wat als ook bijvoorbeeld het KBC en de ABT een eigen opening gaan houden. Dan heb je binnen de kortste keren net zoveel openingen als verkiezingen van het lekkerste / beste bockbier.

Als het goed is hebben er ondertussen gesprekken tussen PINT en de Nederlandse Brouwers plaats gevonden en ik hoop dat die ergens toe leiden. Of liever nog: ik hoop dat alle partijen binnen de bierwereld besluiten dat het tijd is om ook rond het bockbier eenzelfde samenwerking te bewerkstelligen als bij de week van het Nederlandse bier. Dat ze samen een spetterende opening organiseren, waarin ook de veelzijdigheid van het bockbier uitbundig wordt gevierd.

Wat mij betreft hoeft dat niet één centrale activiteit te zijn. Ik kan me voorstellen dat op meerdere locaties activiteiten plaats vinden. Dat grote en kleine brouwerijen samen met biercafés optrekken om het bockbier vooral bij de consument te brengen.  Dat dit gecombineerd wordt met een activiteit op een centrale plaats waar je de pers bij elkaar kunt krijgen. Maar vooral dat het duidelijk is dat we al die activiteiten samen doen. Dat er één opening is waar iedereen op diverse plaatsen aan deel kan nemen.  Zodat een ieder die dat wil kennis kan maken met het unieke product dat bockbier is.

Er is niet veel tijd meer, dat besef ik.  Nog iets meer dan een maand en de herfst begint al weer. Maar als het zou lukken zou het mooi zijn. PINT, Nederlandse Brouwers, KBC, ABT en al die andere partijen,  pakken jullie die handschoen op?  Ik zou daar in elk geval enthousiast van worden!

Bierbelasting: leve de nuance!

Bij alle ketelmuziek rond de bierbelasting eindelijk eens een genuanceerd verhaal, op pint.nl over de accijnsverhoging. Nico Lammers heeft eens wat cijfers op een rij gezet. Een verademing!

De bierindustrie én de consument staat een grote ramp te wachten. Dat beweren in elk geval de mensen achter de actie om de verhoging van de bieraccijns te stoppen. Bierdrinkers gaan massaal naar het buitenland om daar hun bier te kopen en wie dat niet kan of wil krijgt met een draconische prijsverhoging te maken. Kortom: kommer en kwel in bierland.

Alle alarmerende verhalen zij  uiteindelijk gebaseerd op één rapport dat in opdracht van de Nederlandse Brouwers is opgesteld. En waarvan als ik het lees de conclusie al bij voorbaat vast stond en het onderzoeksbureau even de bijbehorende argumenten moest zoeken. Met dramatische gevolgen voor de geloofwaardigheid van het geheel. Gelukkig gaan mensen liever af op korte zinnen met conclusies dan dat ze het hele verhaal lezen, en dus worden die conclusies voor waar aangenomen en verschijnt slechts een enkel kritisch stuk in de media.

Op pint.nl staat nu een verhaal waarin op een rij gezet wordt wat nu de werkelijke effecten zijn van zowel BTW als accijns. De conclusie van het verhaal is dat deze factoren zorgen voor een verschil van tussen de EUR 0,02 en 0,08 per glas als het om pils gaat. Dat verschil zou dus al die kwalijke gevolgen hebben die de initiatiefnemers van de actie "stop de bierbelasting" noemen op hun site. Zou dat werkelijk?

Niet zo lang geleden hebben een aantal grote brouwers hun prijzen voor de horeca verhoogd met ca. 6%. Dat zou neerkomen op iets meer dan EUR 0,12. Maar toen heb ik niemand horen roepen dat mensen daardoor spontaan naar het buitenland gaan. Blijkbaar gaat met name Nederlandse Brouwers er vanuit dat mensen alleen weg lopen als het geld dat ze meer moeten betalen naar de belastingdienst gaat en niet als ze het zelf inpikken voor "een gezonde bedrijfsvoering".  Ik heb daar zo mijn twijfels bij.

Al met al ben ik blij dat PINT geen tegengeluid heeft laten horen, maar wel nuances heeft aangebracht. Natuurlijk is een consumentenvereniging niet blij met verhoging van de accijns en al eerder de BTW. Maar het is dan wel goed om de realiteit in de gaten te houden. En die is dat er vele redenen zijn waarom bier hier duurder is dan in ons omringende landen, maar dat de belastingen daar maar een deel van zijn. Zouden de mensen die het niet eens zijn met de stelling dat de accijnsverhoging moet worden gestopt dat al in de gaten hebben gehad?

Waarom nemen we van der Gijp serieus?

Wie nog niet wist dat René van der Gijp iets gezegd had over homo's en voetbal weet het nu. Maar waarom neemt iemand die man serieus?

Ik vraag me wel eens af waarom uitspraken als die van van der Gijp nu zo breed uitgemeten moeten worden in de media. Ok het is komkommertijd, maar was er nu echt niets belangrijkers te melden dan de idiote uitspraken van een of andere paljas in een matig bekeken voetbalprogramma? Ik heb het even na gekeken en in de top 10 van meest bekeken programma's van verleden week kwam Voetbal International niet voor. Maar het zou me niet verbazen als dat deze week wel zo is, omdat al die aandacht vast de nodige kijkers naar het programma voert. Zelf heb ik ooit gepoogd een aflevering te bekijken, maar ondanks manmoedig volhouden is het me niet gelukt. Wie het mooi vindt moet er vooral naar kijken, maar geef mijn portie maar aan fikkie.

 Maar goed: de mallotige uitspraken van René van der Gijp staan nu dus breeduit in de media. Met natuurlijk de bijbehorende afkeuringen. Die zijn ook niet altijd even smakelijk, zoals die club die meent dat van der Gijp moreel schuldig zou zijn als een 14 jarig jongetje dat niet uit de kast durft te komen zelfmoord zou plegen. Je moet maar durven. Natuurlijk roept RTL dat ze het niet noodzakelijk eens zijn met van de Gijp en roept de laatste dan weer dat hij het helemaal niet verkeerd bedoeld heeft. Stuk voor stuk allemaal voorspelbare zaken, maar de media smullen er blijkbaar van.

Ondertussen is de bedoeling van de KNVB boot, waar de uitspraken op sloegen, al weer zo goed als ondergesneeuwd. Waarom nagaan wat de KNVB nu verder voor actie onderneemt als je het ook over een rel over ene TV programma kunt hebben. Waarom aandacht besteden aan de vraag hoe het nu echt zit met de combinatie homoseksualiteit en voetbal als je ook komkommernieuws kunt brengen?

Wat mij betreft had de hele zaak de aandacht gekregen die hij verdiend had: geen. Dan had ik dit verhaaltje ook niet geschreven, al was het maar omdat ik van de zaak geen weet had gehad. Dan hadden we het er over kunnen hebben hoe we de nog steeds aanwezige homofobie te lijf kunnen aan. Hoe we er voor kunnen zorgen dat de slogan "Gay is Okay" niet alleen die ene zaterdag door jan en alleman wordt onderschreven. Maar blijkbaar is dat te ingewikkeld en niet interessant. Ik vind dat eigenlijk erger dan de uitspraken van een idioot die blijkbaar niet beseft waar hij het over heeft.

Het nut van een dagje roze in de stad.

Een bekende bierverkoper had het over provincialen in het roze die aapjes gingen kijken. Zaterdag was het weer Canal Pride

Ooit was deze boottocht iets waar zeker buiten Amsterdam altijd wat misprijzend over werd gedaan. De TV camera's zochten de meest extreme nichten uit en filmden die uitgebreid. waarna een ieder er weer een paar weken schande over kon spreken.  daarnaast was je er altijd van verzekerd dat er een hoop heibel was voorafgaand aan Canal Pride. Wie ruzie had met wie was vaak moeilijk te volgen, maar de ruzie was er.

Afgelopen zaterdag had ik het idee dat er die avond een concert van de Toppers zou zijn. Voor mijn gevoel de zelfde mensen waren met treinladingen tegelijk de stad komen bezoeken en de dresscode was roze. Een een beetje ondeugend. Zo zag ik een mevrouw die in haar haar een haarband had met daarom twee piepkleine roze penissen. Dat het een vrouw was maakte het natuurlijk wel weer een beetje hetero, maar dat terzijde. Blijkbaar is Canal Pride een evenement waar je naar toe moet en je op moet kleden. Op het terras waar ik die middag was heerste rust.

Is het nu erg dat wat ooit begon als boegbeeld voor de homo beweging nu tot een soort volksvermaak is uitgegroeid? Ik ben geneigd daarop een Nee te laten horen. Het is nog steeds mijn feestje niet, maar dat komt omdat ik er weinig heil in zie om langs de grachten naar een stel dansende mensen op boten te gaan kijken. Maar veel mensen vinden dat leuk, dus laat ze dat vooral doen. En we weet helpt het een beetje.

In zo'n weekeinde is homoseksualiteit toch vaker onderwerp van gesprek dan normaal. En een vrouw vertelde me hoe ze er open over was toen ze dacht dat een jonge, mannelijke, collega homo was. HIj schrok zich te pletter toen ze het tegen hem liet vallen en ontkende hevig. Bovendien begon hij iedere vrouw die langs liep na te fluiten en te roepen tot een niveau waarop dezelfde vrouw duidelijk maakte dat zoiets niet alleen vervelend is voor je omgeving, maar je oo een beetje belachelijk maakt.

Is deze jongen homoseksueel? Geen idee en dat doet er verder weinig toe. Punt is dat hij zoiets blijkbaar erg vindt. dat hij perse wil bewijzen wel een "echte man" te zijn. Met alle belachelijke gevolgen van dien. Als de populariteit van Canal Pride er een beetje aan bij draagt dat mensen er dat soort rare ideeën niet meer op na houden is het die dag roze mensen in de stad meer dan waard. Laten we hopen dat je ooit gewoon mag houden van wie je wilt en daar niemand meer vreemd van op kijkt.

Bierfeestje op de botermarkt!

Bijna was het jaren geleden verdwenen. Gelukkig waren er een aantal enthousiaste mensen die vonden dat er minimaal elk jaar bier op de botermarkt moest zijn. En dus is dat zondag weer het geval.

De eerste keer dat ik er was bleek tevens de laatste keer in de oude opzet te zijn. Op de botermarkt stonden een aantal brouwers om hun bier te laten proeven. Bovendien was er een podium waar bandjes optraden en waar interviews met sponsors en anderen plaats vonden. Het glas dat je nodig had om bier te kunnen drinken kocht je gewoon bij de brouwer zelf en je betaalde met geld. Maar bovenal was het erg gezellig en ik was dan ook vast van plan het volgend jaar weer te komen. Dat had echter meer voeten in aarde dan ik die dag kom weten.

Bijna een jaar later kwam de mededeling als een schok: "de biermarkt op de botermarkt gaat niet door." Als ik het me allemaal goed herinner was er onenigheid tussen de organisatie en andere instanties. Waarop de organisatie met een fraaie boog de handdoek in de ring gooide. Een mooi evenement was ter ziele en dat was jammer. Dat vonden ook een aantal brouwers en zij besloten het er niet op te laten zitten. Binnen de kortste keren was de organisatie van het festival rond. Vanwege alle verwikkelingen zal het allemaal wat meer geïmproviseerd geweest zijn dan de jaren ervoor, maar dat was niet te merken. De bands en het podium waren weg, maar of iemand dat miste?

Sinds die tijd is het eigenlijk steeds beter gegaan met dit Haarlemse festival. Het is telkens weer een fraai voorbeeld van wat Nederland op het gebied van bier in heeft te brengen. Bovendien blijft het gewoon gezellig. Bierkenners en passanten ontmoeten elkaar en de brouwers. Bieren worden geproefd en meningen uitgewisseld. En dat met een beetje mazzel in een fraai zomerzonnetje. Er schijnt nog zoiets als Haarlem Culinair omheen te zijn, maar dit plein is dien zondag toch wel het centrum van Haarlem!

Helaas heb ik andere verplichtingen en kan ik er dus niet bij zijn. Maar wie dat niet heeft en een leuke middag zoekt: ga op 4 augustus vanaf ca. 12:30 naar de Botermarkt in Haarlem. proef de sfeer en vooral ook het bier. Mocht het je eerste keer zijn: houd er rekening mee dat het niet je laatste is!

Goede actie Amsterdamse bierwereld

Wat hebben Gijs van Aardenne, Sylvia de Leur en Mao Zedong met elkaar gemeen? Ze zijn alledrie aan dezelfde ziekte overleden: Amyotrofische Lateraal Sclerose, ofwel ALS

Zo af en toe duiken ze nog op: de grote posters waarop iemand je aankijkt en er bij staat dat hij/zij inmiddels is overleden. Ik werd er altijd door gefascineerd, omdat ik de bijbehorende ziekte niet kende. En googlen op ALS levert erg veel hits op, maar de goede vinden is dan lastig. Ik heb me dan ook jaren lopen afvragen wat dit nu voor ziekte was waaraan je blijkbaar onherroepelijk dood gaat. Met de volledige naam kom je gelukkig verder.

Vrolijk word je daar niet van "ALS is een fatale aandoening" staat onder het kopje vooruitzichten. Je hebt nog een paar jaar te leven als je het krijgt en dat is het dan. Er is een medicijn, maar meer dan er nog een paar maanden aan vast plakken lukt daarmee ook niet. Je spieren houden er gewoon langzaam maar zeker mee op. Dat is lastig als het gaat om handen en voeten, waar het vaak schijnt te beginnen, maar fataal wordt het als de ademhalingsspieren het niet meer trekken. Dan krijg je geen lucht meer en dat betekent dat het afgelopen is. Met die mensen op die posters was dat blijkbaar ondertussen gebeurd.

Willen we ooit iets aan deze ziekte kunnen doen, dan is onderzoek noodzakelijk. En daarvoor is dan weer geld nodig. Vandaar dat het mooi is dat het 020 biercollectief besloten heeft zich in te zetten voor de stichting ALS. Op 8 september zullen ze zich onder het motto "bieren voor spieren"in het water begeven om maar liefst 2013 meter te zwemmen. En wie de deelnemers kent weet dat dit een hele prestatie zal worden. Zij kunnen alle aanmoediging de dag dan ook zeker gebruiken!

Wat ze ook kunnen gebruiken is geld, om dat dan aan de stichting te kunnen doorgeven. Dus zoeken ze sponsors. Wie wil bijdragen kan dat op  http://www.amsterdamcityswim.nl/nl/donatie doen. En er is nog een meer smakelijke manier: wie deze week in het bierproeflokaal "In de Wildeman" een Johnny van de Prael bestelt draagt daarmee bij aan het goede doel. Het proeflokaal heeft beloofd voor elk glas 50 cent af te dragen aan Bieren voor Spieren. 

Kortom: moedig aan, draag bij, drink goed bier, verzin zelf een actie, ofwel: doe iets en maak hier vooral een succes van!