Translate

dinsdag 30 juli 2013

Bierfeestje op de botermarkt!

Bijna was het jaren geleden verdwenen. Gelukkig waren er een aantal enthousiaste mensen die vonden dat er minimaal elk jaar bier op de botermarkt moest zijn. En dus is dat zondag weer het geval.

De eerste keer dat ik er was bleek tevens de laatste keer in de oude opzet te zijn. Op de botermarkt stonden een aantal brouwers om hun bier te laten proeven. Bovendien was er een podium waar bandjes optraden en waar interviews met sponsors en anderen plaats vonden. Het glas dat je nodig had om bier te kunnen drinken kocht je gewoon bij de brouwer zelf en je betaalde met geld. Maar bovenal was het erg gezellig en ik was dan ook vast van plan het volgend jaar weer te komen. Dat had echter meer voeten in aarde dan ik die dag kom weten.

Bijna een jaar later kwam de mededeling als een schok: "de biermarkt op de botermarkt gaat niet door." Als ik het me allemaal goed herinner was er onenigheid tussen de organisatie en andere instanties. Waarop de organisatie met een fraaie boog de handdoek in de ring gooide. Een mooi evenement was ter ziele en dat was jammer. Dat vonden ook een aantal brouwers en zij besloten het er niet op te laten zitten. Binnen de kortste keren was de organisatie van het festival rond. Vanwege alle verwikkelingen zal het allemaal wat meer geïmproviseerd geweest zijn dan de jaren ervoor, maar dat was niet te merken. De bands en het podium waren weg, maar of iemand dat miste?

Sinds die tijd is het eigenlijk steeds beter gegaan met dit Haarlemse festival. Het is telkens weer een fraai voorbeeld van wat Nederland op het gebied van bier in heeft te brengen. Bovendien blijft het gewoon gezellig. Bierkenners en passanten ontmoeten elkaar en de brouwers. Bieren worden geproefd en meningen uitgewisseld. En dat met een beetje mazzel in een fraai zomerzonnetje. Er schijnt nog zoiets als Haarlem Culinair omheen te zijn, maar dit plein is dien zondag toch wel het centrum van Haarlem!

Helaas heb ik andere verplichtingen en kan ik er dus niet bij zijn. Maar wie dat niet heeft en een leuke middag zoekt: ga op 4 augustus vanaf ca. 12:30 naar de Botermarkt in Haarlem. proef de sfeer en vooral ook het bier. Mocht het je eerste keer zijn: houd er rekening mee dat het niet je laatste is!



zondag 28 juli 2013

Goede actie Amsterdamse bierwereld

Wat hebben Gijs van Aardenne, Sylvia de Leur en Mao Zedong met elkaar gemeen? Ze zijn alledrie aan dezelfde ziekte overleden: Amyotrofische Lateraal Sclerose, ofwel ALS

Zo af en toe duiken ze nog op: de grote posters waarop iemand je aankijkt en er bij staat dat hij/zij inmiddels is overleden. Ik werd er altijd door gefascineerd, omdat ik de bijbehorende ziekte niet kende. En googlen op ALS levert erg veel hits op, maar de goede vinden is dan lastig. Ik heb me dan ook jaren lopen afvragen wat dit nu voor ziekte was waaraan je blijkbaar onherroepelijk dood gaat. Met de volledige naam kom je gelukkig verder.

Vrolijk word je daar niet van "ALS is een fatale aandoening" staat onder het kopje vooruitzichten. Je hebt nog een paar jaar te leven als je het krijgt en dat is het dan. Er is een medicijn, maar meer dan er nog een paar maanden aan vast plakken lukt daarmee ook niet. Je spieren houden er gewoon langzaam maar zeker mee op. Dat is lastig als het gaat om handen en voeten, waar het vaak schijnt te beginnen, maar fataal wordt het als de ademhalingsspieren het niet meer trekken. Dan krijg je geen lucht meer en dat betekent dat het afgelopen is. Met die mensen op die posters was dat blijkbaar ondertussen gebeurd.

Willen we ooit iets aan deze ziekte kunnen doen, dan is onderzoek noodzakelijk. En daarvoor is dan weer geld nodig. Vandaar dat het mooi is dat het 020 biercollectief besloten heeft zich in te zetten voor de stichting ALS. Op 8 september zullen ze zich onder het motto "bieren voor spieren"in het water begeven om maar liefst 2013 meter te zwemmen. En wie de deelnemers kent weet dat dit een hele prestatie zal worden. Zij kunnen alle aanmoediging de dag dan ook zeker gebruiken!

Wat ze ook kunnen gebruiken is geld, om dat dan aan de stichting te kunnen doorgeven. Dus zoeken ze sponsors. Wie wil bijdragen kan dat op  http://www.amsterdamcityswim.nl/nl/donatie doen. En er is nog een meer smakelijke manier: wie deze week in het bierproeflokaal "In de Wildeman" een Johnny van de Prael bestelt draagt daarmee bij aan het goede doel. Het proeflokaal heeft beloofd voor elk glas 50 cent af te dragen aan Bieren voor Spieren. 

Kortom: moedig aan, draag bij, drink goed bier, verzin zelf een actie, ofwel: doe iets en maak hier vooral een succes van!

vrijdag 26 juli 2013

Bierjournalist zakt door de mand

Hoeveel is er voor nodig om een bierjournalist genadeloos door de mand te laten gaan? Wat mij betreft een paar zinnetjes.

Het is al even geleden dat de brouwers van een bekende Duitse brouwerij een bezoek brachten aan mijn favoriete biercafé. Omdat het daar op tap stond, vroegen ze om hun eigen bier maar dan wel op zijn Duits getapt. Dus laagje voor laagje de schuimkraag opbouwen. Nu was de barkeeper van dienst enigszins eigenwijs, dus hij deed een tegenvoorstel: het eerste bier zou getapt worden zoals daar gebruikelijk. Op zijn Nederlands dus. Daarna konden ze het zo krijgen als ze het hebben wilden. De brouwers stemden in en hebben na dat eerste glas nooit meer om een Duits getapt glas bier gevraagd. Ze bekenden ruiterlijk dat het bier zoals ze dat gekregen hadden veel lekkerder was. En niet zonder reden.

De schuimkraag die wij hier in Nederland zo goed van de pilseners kennen heeft, als het bier goed getapt is, een duidelijke functie. Door de fijne belletjes wordt het koolzuur dat nog in het bier zit als het ware opgesloten. En dat koolzuur geeft een aangenaam mondgevoel en een frisse smaak. Wat je krijgt als je het koolzuur laat ontsnappen kun je gemakkelijk nagaan. Laat een bier maar eens dood slaan en proef het dan. Als een bier niet expliciet is ontworpen om plat te zijn zal het over het algemeen sterk aan smaak hebben ingeboet.

Bij het opbouwen van een schuimkraag uit verschillende laagjes laat de barkeeper het koolzuur ontsnappen. Wat je dan krijgt is het beste te vergelijken met dood bier. De pilseners die ik op die manier heb geproefd smaakten dan ook zonder uitzondering naar dood bier en misten de frisheid van een mooi getapt pilsje. Iets wat die brouwers ook beseften toen ze een keer anders hadden geproefd.

Wat heeft dit alles nu met een journalist te maken? Welnu ik las een citaat in PINT nieuws.  Felix Wilbrink, culinist en voorzitter van de persjury bij de verkiezing van het beste bockbier afgelopen oktober heft daar een lofzang aan op een dame die volgens hem echt heeft leren tappen: stap voor stap zodat bijna alle koolzuur ontsnapt. Beste Felix: dat is niet tappen zoals een pils hoort, dat is een pils vermoorden. Dat zoiets een eind van je huis gebeurde en anders is dan we hier doen wil niet zeggen dat het daarom goed is. Wat mij betreft kiest de organisatie van het beste bockbier volgend jaar een andere voorzitter voor de persjury.

maandag 22 juli 2013

Fancy a Curry?

Zo juist de laatste aflevering gezien van Rick Stein's India. Ik heb een paar afleveringen gemist, maar wat ik zag was mooi en vooral eetlust opwekkend.

Voor wie de goede man niet kent: Rick Stein is TV presentator en vooral ook kok. Volgens Wikipedia is hij chef en mede eigenaar van een restaurant in New South Wales in Australië en heeft hij ook nog wat restaurants en een Fish Shop in Engeland. En hij schrijft boeken, kookboeken natuurlijk. Het zal dan ook niet verbazen dat van de TV serie ook een boek is gemaakt met de recepten die Rick gekookt heeft of heeft opgeschreven van anderen.

De serie was een mengeling van beelden van en informatie over het subcontinent India en een kookprogramma. Voor dat laatste werden gerechten die door de lokale bevolking werden gemaakt afgewisseld met eigen creaties, natuurlijk ook gestoeld op de Indiase keuken. Daarbij viel me vooral op dat ontzettend veel gerechten vrij lang gekookt werden. Als ik Rick Stein mag geloven is het maken van al dat lekkers vooral een kwestie van de tijd nemen om alle smaken goed te laten ontstaan. een snel iets in de magnetron is er niet bij. Wel in de snelkookpan schiet me ineens te binnen.

Verder was het programma in strijd met wat ik hoorde van een arts toen ik mijn vaccinaties ging halen voor een zakelijke reis naar India, die helaas niet door ging omdat ik zo nodig in het ziekenhuis moest gaan liggen. Hij waarschuwde tegen lokaal voedsel en raadde me aan vooral in Internationale hotels te gaan eten om langdurige maag- en darmklachten te voorkomen. En  hier liep een toch echt westers iemand rond die in lokale restaurants at en zelfs bij straat stalletjes. Dat laatste was me al helemaal afgeraden als een actie die misschien niet gelijk aan zelfmoord stond, maar me waarschijnlijk wel dat gevoel zou geven.

Nu weet ik van collega's die wel geweest zijn dat de verhalen over die klachten niet geheel ongegrond zijn. Ik zal de details hier weg laten, maar er zijn mensen die de wereld toch een tijdje voor een doedelzak hebben aangezien. Bovendien zou ik als ik daar zou zijn waarschijnlijk geen heel redactieteam om me heen hebben dat zou kunnen checken welke restaurants je kunt bezoeken zonder in de problemen te komen. Dus zal het vermijden van risico's waarschijnlijk wel handig zijn. Maar aan de andere kant mis je dan waarschijnlijk wel veel. Een dilemma dus. Gelukkig schijnt het zo te zijn dat internationale hotels tegenwoordig mensen inhuren die thuis de meest prachtige, originele curry's maken. Mocht ik op welke manier ooit toch eens in dat land komen is dat misschien de beste optie. Of ik koop het boek en ga zelf hier aan de slag, maar of dat een succes zou worden?

Alles vergeten?

De tour was één groot feest naar ik heb begrepen en ook een duidelijke ommekeer in de geschiedenis van het wielrennen. Op één of andere manier blijf ik sceptisch.

"De Bionische man heeft de tour verlaten"riep een enthousiaste journalist uit, om zichzelf direct te nuanceren met "althans hij is op de terugweg". Nu ben ik het met iedereen eens dat iemand pas schuldig is als hij is veroordeeld en er zijn deze tour geen dopinggevallen geweest lees ik. Dat is natuurlijk mooi, speciaal voor alle wielerfans.

Vanwaar dan mijn scepsis? Wel nu, ik heb hele rijen renners lans zien komend ei allemaal helemaal schoon waren en ook nooit waren betrapt. Die er niet over zouden denken om iets illegaals te doen en elke suggestie daarover boos van zich af wierpen. En afgelopen winter viel de een na de ander van zijn voetstuk. En ik vraag me af of er niet nog een paar renners zijn die nog uit de kast gaan komen of er uit worden getrokken door ijverig speurende journalisten. De tour directie heeft niemand aangewezen die de gele truien van Armstrong over mag nemen, bang als ze zijn dat ook die nieuwe winnaars niet schoon blijken te zijn.

En nu zou dat allemaal ineens voorbij zijn? Ik vind dat lastig om te geloven. Wielrennen is een sport die van je vergt dat je dag in dag uit een bijna bovenmenselijke prestatie levert. Dat hoor je ook altijd van de fans. Bij voetbal bijvoorbeeld moet tussen twee wedstrijden tenminste 48 uur rust zitten. Wielrenners zitten gewoon drie weken achter elkaar op de fiets met slechts een enkele rustdag. En daarbij is het pas echt leuk als ze ook een paar bergen op moeten waarvan menigeen bij het aanzicht de moed al in de schoenen zinkt. Dat is allemaal heroïek van de sport en zeker de tour zou de tour niet zijn zonder deze kwellingen. Dat dan helemaal niemand meer gebruik maakt van middelen die verboden zijn vind ik, gelet ook op het recente verleden, wat lastig te geloven.

Heb ik dan concrete vermoedens? Nee. Wil ik iemand beschuldigen? Nogmaals nee. Er is niemand betrapt, dus nu is iedereen in elk geval onschuldig en zolang van niemand het tegendeel bewezen wordt blijft dat zo. Maar vertrouwen komt te voet en gaat te paard, zo luidt een oud gezegde. Een tour die schoon lijkt te zijn is voor mij dan ook nog wat mager om alles te vergeten. Dat is al azijnpissen genoemd en wie weet is het dat ook. Laten we hopen dat mijn wantrouwen ongegrond blijkt te zijn en de situatie inderdaad onder controle is.

donderdag 18 juli 2013

Transparantie voorkomt hommeles tussen café en brouwerij

Nu is het dus Henk Westbroek die ruzie heeft met Bavaria. Het lijkt wel of steeds meer café eigenaren problemen hebben met hun leverancier. Transparantie zou een hoop kunnen voorkomen.

Zoals altijd staan ook de verklaringen van Westbroek en Bavaria weer behoorlijk tegen over elkaar. Aan de ene kant roept Westbroek dat Bavaria "crimineel gedrag" vertoont. Anderzijds zijn er de wat zalvende woorden van de brouwerij. Die wil er met de gewaardeerde klant graag uitkomen en heeft al goede gesprekken gehad. Dat is toch een andere toon dan "Denk maar niet dat je Bavaria aan kunt". Dat had de brouwerij namelijk eerder gezegd volgens Westbroek. Ga er maar eens aan staan om te achterhalen wat nu de waarheid is. Wie er gelijk zal krijgen merken we vanzelf wel, als de zaak niet onopvallend dood gaat bloeden omdat Westbroek en Bavaria dat beter uit komt.

Ondertussen lijkt hier ook gebrek aan transparantie weer een belangrijke factor. Bavaria zou afspraken niet op papier hebben willen zetten en ik heb in elk geval niet gelezen dat ze zeggen dat dit een vergissing was en er natuurlijk een schriftelijke overeenkomst komt waarin afspraken over kortingen etc, vast liggen. In plaats daarvan in mijn ogen wollige teksten over er uit willen komen en dan nog een staartje in de vorm van een opmerking dat Westbroek natuurlijk niet hoeft te huren. ofwel hij kan oprotten als hij het er niet mee eens is. Weinig duidelijk allemaal.

Terwijl volgens mij duidelijke en transparante afspraken de basis moeten vormen voor een goede zakelijke relatie. Je hoeft elkaar niet eens aardig te vinden, als je maar duidelijk vast hebt liggen wie wat van de ander kan verwachten. Dan helpt het natuurlijk niet als de ene partij zich in een machtspositie bevindt ten opzichte van een andere. En de constructie van brouwerij én verhuurder van een zaak plaatst de brouwer in zo'n positie. Waardoor hij er geen belang bij heeft om te werken aan de zo nodige transparantie. Hij kan rustig aanrommelen, want in de praktijk heeft de kroegbaas het maar te slikken.

Ik zie in het buitenland een aantal goede ontwikkelingen. Zo worden in Engeland brouwerijen met veel pubs aan zich gebonden in de gaten gehouden. In Mexico worden exclusiviteits contracten onder handen genomen. In Nederland heeft de partij die daar over gaat geconstateerd dat er niets aan de hand is. De conflictehn tussen Horeca en Brouwerijen lijken echter anders te suggereren.

woensdag 17 juli 2013

Zorgt brouwerfamilie voor zichzelf ten koste van brouwerij?

De familieaandeelhouders van Moortgat zorgen goed voor zichzelf, zo werd onlangs bekend. Maar wat betekent dat voor de brouwerij?

Eigenlijk raakt het me niet zo. Ik drink weinig bier van Moortgat en breng er dus ook weinig geld naar toe, maar ik krijg het idee dat de aandeelhouders van die brouwerij een beetje als hedgefund fungeren en dan als een slechte. De truc van dat soort investeerders is naar ik heb begrepen om zoveel mogelijk eigen vermogen uit een bedrijf te halen en dat te vervangen door vreemd vermogen. Op die manier zorg je voor een aantrekkelijk rendement voor je investeringen, maar zadelt het bedrijf vervolgens op met een schuldenlast.

Welnu: de Moortgatjes hebben met zijn vieren zichzelf een dividend van EUR 92,5 miljoen toegekend en dat is fors meer dan de aandeelhouders over 2011 kregen, dat was namelijk EUR 7,6 miljoen. En dat moesten ze dan met veel meer mensen delen, want het aandeel was beurs genoteerd.

De exit van de beurs was deels met geleend geld gefinancierd en dus moet de brouwerij zo'n slordige 72 miljoen aan leningen uit de jaarlijkse kasstroom afbetalen en daar komt dan ongetwijfeld nog rente bovenop. Volgens de Financiële Telegraaf, die met dit bericht kwam, ging daarmee de financiële positie van de brouwerij behoorlijk op de schop. Ofwel dat geld is niet zo maar iets in de marge, het is een substantieel deel van de financiën in het bedrijf.

Als die 72 miljoen aan lening al voor een forse verandering van de financiële positie van de brouwerij zorgen, hoe zit het dan met die 92,5 miljoen? Dat moet toch zeker een forse aderlating zijn voor het bedrijf. Vandaar dat ik me afvraag of dit goed voor de brouwerij is. Of die nu nog meer bij moet lenen staat niet vermeld, maar als ze dat geld op de plank hadden liggen, waarom dan geleend voor die beurs exit? Er zal een logische verklaring zijn, maar ik zie hem niet.

Zoals ik al schreef: mij raakt het persoonlijk niet zo. Maar als een brouwerij als deze door financiële grappen van de aandeelhouders naar de filistijnen zou gaan lijkt me dat niet bepaald klein bier!



Het was een leuk feestje

Mooi weer, een goed biertje, vlees dat volgens de regelen der kunst geroosterd was en diverse mensen die optraden, wat wil een mens nog meer!

Afgelopen zondag was ik in Amsterdam Noord. Nu gebeurt dat wel vaker, ik woon in dat stadsdeel, maar die avond was een bijzondere. Het was de avond van het "Sausage Fest". De bedoeling was dat iedereen zijn eigen vlees zou mee nemen (iets anders mocht ook begreep ik) en dat dit dan op de Barbecue zou gaan. Daarnaast was iedereen uitgenodigd om op te treden. Muziek mocht, maar iets anders ook, zo stond in de uitnodiging op facebook.

Gelukkig had degene die de uitnodiging maakte dit op de juiste manier gedaan, en dus bleven Harense toestanden uit. Het werd gewoon een fantastische avond. Dat begon er al mee dat de mensen die de barbecue verzorgden dat met verstand deden en dus het ding rustig uit lieten branden tot het houtskool netjes gloeide zoals dat hoort. Waardoor de gerechten netjes gegrild werden en niet van buiten zwart en van binnen rauw waren. Daarbij smaakten zowel de Johnny van brouwerij de Prael (uit houten vat) als de Op&TOP van de Molen uitstekend. Ik ben geen expert op het gebied van spijs en bier, maar voor mij was het goed.

En er waren de optredens. In de categorie "Singer Songwriter" kwamen diverse artiesten voorbij. De een wat ervarener dan de andere schat ik in, maar zonder uitzondering de moeite van het beluisteren meer dan waard. Waarbij diverse mensen niet schroomden om persoonlijke gevoelens te vertolken, wat hier en daar voor een traantje dan wel kippenvel zorgde. Aan de andere kant was er de droge humor van een man wiens naam me is ontschoten (ligt aan mij, niet aan hem), maar die een aantal fraaie liederen bracht en daarmee het publiek in extase bracht.

Kortom: het was een mooie avond daar bij die studentenflat. Ik ging dan ook iets later dan gepland naar huis en het was mooi dat het simpel te lopen was voor me. Het schijnt de bedoeling te zijn dit nogmaals te organiseren. Ik ben daarvoor in!

zondag 14 juli 2013

Hoe kritisch zijn (bier)journalisten?

Ze blijven maar binnen stromen: de voorbeelden van slordige journalistiek als het om bier gaat. Nu weer over bierprijzen.

Printprice heet de website. Het is een site waar bierprijzen vergeleken worden. Nuttig zou je denken, maar er is een catch: iedereen kan bijdragen en de enige manier waarop fouten worden gecontroleerd is als iemand een correctie aanbrengt. Enige controle ontbreekt ten ene male en dat heeft er toe geleid dat een Sander, volgens zijn eigen melding op bier.blog.nl, een plaats Zwaffeloo heeft ingevoer met een prijs van EUR 6,34 per liter. Flauw?  Misschien, maar in elk geval een bewijs dat de site lekken vertoont.

Toch zet de economische redactie van een groot landelijk dagblad de bevindingen van deze site zonder enige nuancering op de voorpagina van hun financieel katern. Daarbij nemen ze zonder meer de bewering over dat in Zwartebroek, gemeente Barneveld. een halve liter slechts 68 cent kost. Is iemand daar even langs gegaan om dat te checken? Ik niet maar het bedrag lijkt me heel erg laag tenzij het om een illegale feestschuur gaat.  Ook de uitslag van een stemming over de favoriete merken van de bezoekers wordt zonder meer overgenomen zonder te vermelden dat je kunt kiezen uit een aantal merken en weer extra moeite moet doen  om je eigen merk er tussen te zetten.

Dit sluit naadloos aan op de verhalen die ik las over het Alcoholvrij bier en over de gevolgen van de bieraccijns. Als het om bier gaat ontbreekt blijkbaar elke drang om datgene wat met zoveel stelligheid beweerd wordt te checken. Ik heb met groot genoegen gaten geschoten in de onderzoeken van Nederlandse Brouwers en veel moeite kostte me dat niet. Ook van deze site is vrij vlot aan te tonen dat hij op zijn minste en beetje rammelt en op zijn slechts open staat voor manipulatie van de uitslag. Dan moeten journalisten dat toch ook kunnen? Of hebben ze op school alleen geleerd persberichten over te schrijven? Ik zou het haast denken.

Er zijn mensen die beweren dat de sportjournalistiek ongeveer het laagste niveau is dat je als journalist kunt bereiken en dat wanneer je als journalist nergens aan de bak kunt je altijd daar nog terecht kunt. Als mijn waarnemingen me niet bedriegen zou een mislukte sportjournalist wel eens met succes artikelen over bier kunnen schrijven. Ik hoop dat ik het mis heb op dit punt.

dinsdag 9 juli 2013

Alcoholvrij bier: doekje voor bloeden?

Van diverse kanten word ik besprongen met de mededeling dat Alcoholvrij bier in opmars is. Mensen schijnen te denken dat ik dat erg vind.

Welnu: ik vind het uitstekend dat er alcoholvrij bier is en wie dat wil moet het ook vooral drinken. Ik zal de laatste zijn om je tegen te houden. Ik drink het alleen zelf niet, gewoon omdat ik het niet lekker vind en dan nog liever kraanwater drink. Kan ik niets aan doen, iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden.

Waar ik moeite mee heb is het gegoochel met cijfers dat ligt onder het idee van die opmars. Als je wilt weten of alcoholvrij bier meer gedronken wordt is dat volgens mij heel eenvoudig. Vergelijk de hoeveelheid verkochte HL van vorig jaar met dat van het jaar er voor en presto, daar zijn we. Maar de Nederlandse brouwers, daar zijn ze weer, denken daar anders over. Zij laten mensen interviewen en stellen dan onder andere de vraag of ze wel eens alcoholvrij bier drinken. Let op: wel eens. In 2011 viel ik in die categorie. Ik deed mee aan een bierproeverij en dat bleek toevallig alcoholvrij bier te zijn. Ik dronk dat jaar dus wel eens alcoholvrij bier. Sindsdien bij mijn weten niet meer overigens.

De Nederlandse brouwers vinden het feit dat meer mensen wel eens alcoholvrij bier drinken reden om te schrijven dat het segment alcoholvrij bier sterk groeit. Maar dat is in dat onderzoek helemaal niet onderzocht. Nergens is gevraagd of men meer of minder alcoholvrij bier is gaan drinken. Nergens is gekeken naar die verkoopcijfers. En in de persberichten die ik gezien heb wordt al helemaal gezwegen over de voornaamste reden om geen alcoholvrij bier te drinken: 66% van alle mensen die geen alcoholvrij bier drinkt doet dat vanwege de smaak. Ik bevind me dus in een groot gezelschap. En maar 5% of minder van degenen die dat alcoholvrije bier niet drinken doen dat omdat ze het nog nooit geproefd hebben. Ofwel minimaal 95% van de mensen die dat spul niet moeten hebben het geprobeerd en zeggen daarna: nee dank je. Lijkt me niet erg positief voor de vooruitzichten van het segment. En de Nederlandse brouwers maar juichen.

Opvallend is ook dat er bij alle gejuich over dat alcoholvrije bier aan voorbij wordt gegaan dat maar liefst 48% van alle bierdrinkers dat bier als het minst favoriet noemt en 26% als nummer 5 van de 6.. Ook dat lijkt me op gespannen voet staan met de conclusie dat het segment zo sterk groeit. Wie weet bloeit de markt voor alcoholvrij bier, maar uit het onderzoek valt dat niet te halen. En verkoopcijfers zullen de brouwers wel niet willen geven.

Ik denk eerlijk gezegd dat alle tromgeroffel niet meer is dan een doekje voor het bloeden van de grote brouwers. Die merken namelijk ongetwijfeld dat hun verkopen terug lopen. Want uit het onderzoek blijkt dat bierdrinkers gaan minderen. Steeds meer mensen drinken gemiddeld tussen 0 en 3 glazen per week en steeds minder 10 of eer. Dat moeten ze voelen. Dan is wat positief nieuws altijd welkom om je persbericht wat op te vrolijken. En als het er niet is, dan maak je dat blijkbaar gewoon.

maandag 8 juli 2013

Cocktail

Ik heb me verleden week bezondigd. Na lang aandringen van een collega van me heb ik me er toe gebracht om aan de cocktail te gaan. En eigenlijk beviel het niet zo goed.

Wat ik me vooral afvroeg waarom er zo ontzettend veel ijs aan te pas kwam. IJs koelt volgens mij je drank af en het is me bekend dat hoe kouder een drankje is, hoe minder je proeft. Dat schijnt ook de reden te zijn voor wangedrochten als Heineken Icecold. Er zijn mensen die dat beetje smaak wat er in een normaal glas van dat bier zit nog te veel vinden en dus wordt het bier zover gekoeld dat ze daar geen last van hebben. Lagerboy in het kwadraat zullen we maar zeggen "Afraid you will taste something?" Het was dus blijkbaar niet de bedoeling dat ik veel zou proeven, anders kon ik dat vele ijs niet verklaren.

Kortom ik zat daar met een glas met een drank die leek op ijswater met wat groen er in en afgezien van wat zoet daar nog het meeste naar smaakte ook. En op zo'n moment vraag ik me af waarom mensen dat goedje drinken. Om me heen vond iedereen het lekker of deed in elk geval alsof. Dus om mensen niet teleur te stellen hield ik me ook maar op de vlakte. Wat je natuurlijk prompt op nog een glas komt te staan.

Mensen die beter bekend zijn in de wereld van Cocktails zullen me nu ongetwijfeld weten te zeggen dat ik gewoon een slecht exemplaar had. Dat er meesters zijn die de meest fraaie en smakelijke drankjes kunnen mixen, al dan niet door te jongleren met shakers. Ik geloof ze op hun woord. Als iemand mij vertelt dat hij een Bud gedronken heeft en dus bier maar smakeloze rotzooi vindt zal ik ook direct melden dat er bieren zijn die wel ergens naar smaken. Ik had dus waarschijnlijk gewoon de verkeerde uitgekozen of het was gewoon een tent waar ze er niets van snapten.

In elk geval zat ik de volgende dag met een biertje op het terras van een goed café en besloot dat bier toch voorlopig maar de drank blijft waar ik me bij zal houden. Proost!

vrijdag 5 juli 2013

Fijn met de trein!

Toegegeven, ik had niet op mijn klok gekeken en het was iets later dan gepland toen ik op het perron van Hollands Spoor stond, maar ook toen had de informatie voorziening beter gekund.

De nachttrein naar Amsterdam zou om 01:30 vertrekken. Dat ik daar bijna een uur op moest wachten was niet de schuld van NS, ik had gewoon eerder op het station moeten zijn, dan had ik de laatste trein niet gemist. Maar wat daarna gebeurde was wel een staaltje van miscommunicatie. Over de omroep klonk een bericht dat tussen Leiden en Schiphol bussen werden ingezet, vanwege een aanrijding met een persoon. Dat kan gebeuren en is vooral erg voor de machinist die het heeft mee gemaakt. Dat ik dan langer moet wachten is dan ook niets waar ik over zal zeuren. Het gebeurt en de enige die het had kunnen voorkomen leeft waarschijnlijk niet meer.

Maar ik wilde toch wel graag weten waar ik aan toe was. Werd de trein bijvoorbeeld via Haarlem omgeleid. Geen probleem: er liepen NS mensen genoeg rond, dus een kwestie van vragen. Tot zover de theorie. Of het door het nachtelijk uur kwam of dat er iets anders aan de hand was: niemand wist er iets van. Volgens de een moest ik in Leiden op de bus stappen, de andere had het over een overstap op een andere trein en dan vanaf Haarlem met de bus. Een derde wist het helemaal niet en verwees naar een collega, die het ook niet wist.

Daar sta je dan midden in de nacht. Een vrouw die ook naar Amsterdam werd het wat te veel. Zij barstte spontaan in tranen uit en huilde dat ze gewoon in haar eigen bed wilde slapen, Even spontaan verzekerde ik haar dat ze heus wel in Amsterdam zou komen, ook al had ik geen idee hoe. het stelde haar gerust en ze verontschuldigde zich voor haar tranen. De onzekerheid was gewoon een druppel geweest die de emmer deed overlopen na een week die toch al niet best was. Waarom niet vertelde ze niet en ik heb haar er niet naar gevraagd.

Ondertussen ging de chaos door. Op de trein die aankwam stond "Leiden", een omroepbericht bleef verder uit. Het betekende dat ik mijn geruststellende woorden nog even moest herhalen om een nieuwe aanval van paniek te voorkomen. Ondertussen reden we het station uit. In leiden kwam tenslotte het geruststellende bericht dat de problemen voorbij waren en dat deze trein als eerste weer gewoon verder richting Schiphol ging. Een zucht van verlichting steeg op.

Ondertussen had ik nog gepoogd NS te twitteren, maar een antwoord kwam pas de volgende ochtend. Blijkbaar slaapt hun webcare ook 's nachts.Kortom: de informatie voorziening was gewoon slecht. NS-ers waren niet op de hoogte van wat er speelde, de website van NS gaf nauwelijks informatie en twitteren hielp ook niet. Overdag al niet prettig, 's nachts al helemaal niet iets dat je mee wil maken. Communicatie blijft een probleem bij NS!

woensdag 3 juli 2013

Maarten van Roozendaal

Ik ken Maarten van Roozendaal niet anders dan van de optredens die ik heb gezien. Verwacht dus van mij geen sterke verhalen over hoe ik met hem dronken ben geworden of zoiets. Maar zijn dood doet me toch iets.


Ik weet niet wanneer het was, maar het is jaren geleden. Op een podium tijdens de UITmarkt trad een voor mij onbekende artiest op. Zichzelf begeleidend op piano en ondersteund door een dame die bas speelde. Hij zong liederen die nogal triest van aard waren, maar altijd met een knipoog of twist er in. Ook zijn gezichtsuitdrukking was niet die van iemand die diep bedroefd was. Voor mijn gevoel zat er altijd een twinkeling in zijn ogen. Het was mijn eerste kennismaking met Maarten van Roozendaal.

Dat ik sinds die tijd een trouwe fan ben geweest is een behoorlijke overdrijving. Als ik hem tegen kwam was dat weer op de UITmarkt, in het Vondelpark of een ander gratis optreden. Daarnaast heb ik twee CD's van hem gekocht, waarvan één in de loop der jaren op mirakuleuze wijze is verdwenen. Ik herinner me welgeteld één betaald optreden: tijdens de Parade, samen met Bob Vosko en Pierre van Duijl zong hij liederen vol leed. Ook hier was er echter weer de knipoog. Het meest staat me nog een nummer bij waarbij Bob en Pierre vrolijke deuntjes op harmonica speelden en Maarten ondertussen in alfabetische volgorde allerlei scheldwoorden op las. En geloof me: dat waren er vele.

Gisteravond zond de VARA een programma uit ter herdenking. Geen overzicht van zijn carriëre, geen bekende Nederlanders met anekdotes, maar een optreden waar hij aan deelnam. Hij stond niet echt op de voorgrond. Zong een aantal liederen, begeleide een ander op de piano en stond soms gewoon achter op het podium. Maar of het nu kwam doordat ik wist dat hij was overleden of dat het werkelijk zo was: hij was in mijn beleviung continu aanwezig. En steeds weer was er die lach op zijn gezicht en die twinkeling in zijn ogen. Een waardig afscheid wat mij betreft.

maandag 1 juli 2013

Wat is er met België aan de hand? (of ligt het aan mij?)

Begië. Het land van het bier. Inspiratiebron voor vele brouwers die eens wat anders wilden brouwen. Land waar we met veel bewondering naar keken. Wat is er mee gebeurd?

Laat ik één ding voorop stellen: ik wil hier niet de stelling gaan verkondigen dat het allemaal niets is in België. Ik zal niet zeggen dat het bier daar achteruit is gegaan of zelfs maar dat ze stil zijn blijven staan. Maar het lijkt wel of we in elk geval boven de rivieren het een beetje met bier uit België gehad hebben. Dat meen ik in elk geval  waar te nemen, wie het anders ziet mag natuurlijk reageren!

Dat het PINT regio Noord-Holland nu al drie jaar niet lukt om voldoende mensen te interesseren kan natuurlijk liggen aan de slechte organisatie, al ben ik geneigd dat hartstochtelijk tegen te spreken. Als dat de enige aanwijzing zou zijn, dan zou je me niet horen. Maar ik kom ook steeds meer mensen tegen die bijvoorbeeld niet meer naar Essen gaan, toch een bierfestival dat zijn sporen verdiend heeft en ook voor mij jaren vaste prik. Op een of andere manier lijken mensen het wel voor gezien houden, als zullen de bezoekerscijfers dat waarschijnlijk tegen spreken.

Tenslotte kwam een kennis van me laatst terug van een bezoek aan de net heropende Gollem in Amsterdam. "Het leek wel of de tijd 20 jaar had stil gestaan" was haar commentaar. De reden: nog steeds alleen maar Belgisch bier. Zelf merk ik dat ik steeds minder bier uit dat land drink en op de kaart van mijn  favoriete café nemen andere landen de plaats in van België, dat ooit synoniem was met speciaalbier.

Ik denk dat daar een oorzaak ligt voor wat ik denk waar te nemen: er is zoveel meer tegenwoordig. En er is ook vooral meer uit eigen streek. In plaats van naar Essen te gaan kan ik ook naar een winterbierfestival in Wormer gaan. Natuurlijk: de keuze is kleiner, maar dat boeit me niet eens zo. Er is afwisseling genoeg en ik kan me daar uitstekend een dagje vermaken. En ook op andere tijdstippen kan ik naar festivals in Nederland. Ofwel: ik hoef niet meer (zo ver) naar het bier toe, het komt bij mij of in elk geval in de buurt.

Als je zo aan je trekken kunt komen in eigen land ligt het minder voor de hand om verder weg te gaan. En dus laat ik Belgische festivals meer en meer schieten. Ik weet dat ik daarmee vast hele mooie bieren mis. Maar ik krijg ook hele mooie bieren wel te proeven. De Belgen zitten daar niet zo mee heb ik begrepen. Hun export vertoont nog steeds een stijgende lijn hoor ik. En dat gun ik ze ook van harte. Want de bieren uit dat land zullen niet zo ineens slechter zijn  geworden. Er is alleen zoveel andere keuze..