Translate

zondag 27 juli 2014

Rouwen en laten rouwen...

Dit verhaal gaat niet over bier. Dat komt later weer. Nu gaat het over iets dat me de afgelopen week opviel.

Mijn moeder kan me nog vertellen over uitvaartplechtigheden die vroeger in mijn geboortedorp werden gehouden. Toen was het nog de gewoonte dat de naaste familie als eerste de kerk binnen kwam en de anderen later volgden. Die anderen letten natuurlijk in het bijzonder op hoe de familie er bij zat. Huilden ze wel genoeg, maar ook niet te veel. Hadden ze gepaste kleren, wie troostte wie. Kortom de familie voelde de ogen van de anderen in de rug prikken en wist dat er nog lang over gesproken zou worden. Niet altijd in positieve zin, zoveel was ook duidelijk.

Dat verhaal kwam weer naar boven toen ik diverse commentaren las op de mensen die langs de snelweg en bij de kazerne stonden toen de rouwauto's met de slachtoffers van de vliegramp langs reden. De gedragingen van die mensen werden uitgebreid geanalyseerd en er deugde weinig van.Waarna de waardeoordelen over die mensen vervolgens niet mals ware.

Ik vraag me af waarom mensen dat doen? Is het hun manier om de rouw te verwerken na de vliegramp? Willen ze graag laten zien dat zij wel weten hoe het heurt? Of is het gewoon spontane verontwaardiging? Geen idee, maar de drang was blijkbaar groot.

Ik heb geen idee wie er allemaal langs de weg stonden. Ik kan niet uitsluiten dat er ramptoeristen bij waren. Die heb je overal, dus waarom nu niet. Maar mijn sterke indruk was dat hier mensen stonden die op hun manier hun kleine bijdrage wilden leveren aan de plechtigheid om uiteindelijk 298 mensen via Hilversum thuis bij hun familie te brengen. Die hun medeleven wilde tonen, of die gewoon een uitweg zochten voor hun rouw. En dat dezen ze op hun manier. Niet altijd volgens de etiquette. Niet altijd op een manier waarop anderen denken dat je het moet doen. Nee, gewoon zoals zij dachten dat het goed was.

Het was een bijzondere gebeurtenis afgelopen week en een waarvan ik hoop dat we die (behoudens de veilige terugkomst van de resten van mensen die nu nog in de Oekraïne liggen) nooit mee mee hoeven te maken. Maar mocht dat ooit wel zo zijn: laten we dan de mensen de gelegenheid geven om te rouwen en medeleven te tonen op hun manier. Ook al is dat niet helemaal volgens de regels...

maandag 14 juli 2014

After the Beerrush?

Bier is in. Bier is hot. Nieuwe brouwerijen komen, bestaande groeien. Andere initiatieven worden ontplooid. Bier levert geld op.

Als je in de bierwereld je oor te luister legt lijkt het soms of iedereen die ook maar iets met bier te maken heeft ter plekke verandert in een soort Midas. Alles wat hij of zij aanraakt verandert meteen in goud. Wie geld wil verdienen moet iets met bier doen. Als je dat kunt, dan begin je een brouwerij of huurt capaciteit. Liggen daar je kwaliteiten niet, of heb je een hekel aan schoonmaken, dan zijn er andere methoden. Bieradvies geven is in, liefst met spijs er bij. Webshops beginnen ook her en der en ze zijn allemaal zeer uniek lees ik. Bieren bewaren om te beleggen kun je ook al laten doen en ik maak me sterk dat dit initiatief anderen inspireert om hetzelfde te gaan doen. Kortom: bier en wat er omheen is als nieuwe goudkoorts.

Nu zijn daar zonder twijfel veel mensen bij die een goed plan hebben en dat uitvoeren. Ondernemers die hun kansen pakken en met mooie dingen komen. Maar anderen? Of een bier te drinken is weet ik snel genoeg als ik er een proef. En brouwers die niet met goed bier komen zullen op den duur gaan verdwijnen, daar ben ik van overtuigd. Consumenten zullen steeds meer kennis maken met goede bieren en de andere laten liggen. dan kan je als brouwer nog een tijdje proberen met gimmicks de zaak te redden, maar eens komt het einde. Consumenten bedot je namelijk niet eeuwig. Prutsers gaan verdwijnen, wat niet betekent dat iedereen die het niet redt een prutser is overigens

Maar hoe zit het met die adviesbureautjes? Hoe onderscheid je een goed advies van een slecht? Hoe weet je dat wanneer je bijvoorbeeld als café minder succes met je bierkaart hebt dat dit aan het advies dat je gekregen hebt ligt en niet aan je eigen kwaliteiten als uitbater? Welke bescherming is er voor klanten? Ik hoor graag dat ik slecht ben ingelicht, maar heb nog nooit van een soort keurmerk voor bieradviseurs gehoord. De opleiding die iemand gevolgd heeft kan een aanwijzing zijn, maar verder moet je als potentiële klant vooral op vertrouwen en ervaringen van anderen af gaan lijkt me zo. Want als klant is de kans groot dat je anderen laat spelen met jouw centen en ze er nog voor betaalt ook. Dan moet je toch wel een beetje weten dat degene die dat doet zijn vak verstaat.

De ontwikkelingen gaan hard momenteel en dan gebeuren er soms de meest vreselijke dingen. Denk aan het 24Kitchen filmpje waar een mevrouw een biercocktail maakt met frambozen en witbier. Terloops vertelt ze dat witbier troebel is omdat het niet gegist is en dat weissbier iets anders is, omdat dit met tarwe is gemaakt. Ik weet niet of ik moet lachen of huilen, maar neig naar het laatste. Iemand heeft deze mevrouw dat verteld. Die iemand dacht waarschijnlijk nog gelijk te hebben ook. En de mensen van 24Kitchen geloofden het verhaal en dus horen hun kijkers dat.  de schaduwkant van het biersucces.

Over een paar jaar komen we waarschijnlijk in een meer volwassen fase terecht als het gaat om de biermarkt en de periferie daarvan. Er zullen slachtoffers zijn gevallen, anderen zullen succesvol zijn geworden. Nieuwe gegadigden zullen "iets" in de bierwereld gaan doen. Als er al een hype geweest is zal hij over zijn. Maar er zal nog steeds heel veel te genieten zijn, dat geloof ik in elk geval!