Translate

maandag 30 september 2013

Het is mooi als je niet zo nodig hoeft

Bierfestivals bezoeken is altijd leuk. Vooral als je jezelf niet te veel verplichtingen oplegt!

Nu al weer bijna een jaar geleden was ik in Nottingham. Niet helemaal toevallig viel een bezoek van het bestuur van PINT regio Noord-Holland aan die stad gelijk met het plaatselijke bierfestival. Direct toen ik daar aan kwam wist ik al: elke poging om alles te proeven is bij voorbaat niet alleen volstrekt kansloos, maar vooral ook ridicuul. Ook alle interessante bieren er uit pikken was een welhaast onmogelijke missie. Daarom besloot ik het over een heel andere boeg te gooien. Ik liep langs de rijen met vaten en keek in het boekje waar ik ongeveer was en zocht dan een bierstijl uit waar ik op dat moment zin aan had. Die bestelde ik dan. Welke bieren ik allemaal gedronken heb? Geen idee eigenlijk. Er is een bonte stoet van bieren aan mijn smaakpapillen en neus voorbij getrokken en ik heb genoten.

Een dergelijke vrij doelloze manier van bezoeken van een festival bevalt me eigenlijk uitstekend. Het idee om niet uitgebreid te studeren op de bierlijst, maar gewoon je gang te gaan geeft een gevoel van vrijheid. Ik hoef niet zo nodig het beste, mooiste of noem maar op bier te drinken. Nee, ik laat me gewoon verrassen en als het resultaat is dat ik dat ene bier mis dat ik echt gedronken moet hebben, dan is dat maar zo. Het leven mag dan te kort zijn om slecht bier te drinken, het is ook te kort om lang te puzzelen over welk bier je nu moet kiezen. Natuurlijk, als iemand die ik op dat punt vertrouw een bier adviseert zal ik zo'n advies niet in de wind slaan. Maar als ik die iemand toevallig gemist heb die dag zal ik me de haren ook niet uit het hoofd trekken.

Ik heb dus maar besloten dat ik vaker zo te werk ga op festivals. Gewoon ter plekke verzinnen wat je wilt gaan drinken en daarbij het toeval een belangrijke rol laten spelen. Ik kan dan waarschijnlijk aan een aantal discussie over een bepaald bier niet mee praten, omdat ik het toevallig gemist heb. Ik zal me verder de meewarige blikken van al die mensen die dat bier wel geproefd hebben moeten laten welgevallen. Ik doe dat graag. Ik hoef namelijk niet zo nodig. Ik wil genieten van een goed glas bier en liefst ook aangenaam gezelschap. Als een festival, of het bezoek aan een goed biercafé me dat kan bieden, dan ben ik blij, omdat het leven dan o zo mooi is!

zondag 29 september 2013

Bijzonder hoeft niet extreem te zijn.

Alhoewel ik niet voor wat smaak weg vlucht zijn er grenzen wat mij betreft. "Overal waar te voor staat, doet geen goed, maar enkel kwaad". Gelukkig beseffen ook experimentele brouwers dat zo lijkt het.

Ik denk niet dat iemand me ooit gemist heeft, maar ik had het Borefts Bierfestival tot nu toe aan me voorbij laten gaan en het had een haar gescheeld of dat was weer gebeurd. Je moet nu eenmaal kiezen en op een of andere manier had het festival een beeld opgewekt van brouwerijen voor wie het vooral zo vreemd mogelijk moest zijn.Toen ik besloot toch maar eens te kijken hoe het nu echt was hield ik er rekening mee dat ik na afloop zou smachten naar een simpele pils. Dat bleek enorm mee te vallen.

Meest opvallend: het bleek heel goed mogelijk te zijn om bieren uit te kiezen die niet stijf stonden van de alcohol. Natuurlijk: ze waren er wel, de bieren van 10% en meer, maar daarentegen was ook onder de 5% genoeg te vinden. In combinatie met de kleine glaasjes (hoeveel gaat er eigenlijk in? dat las ik nergens)levert dat de mogelijkheid op om een middag fraaie bieren te proeven en het hoofd er nog bij te houden. Bij dat proeven bleek ook al gauw dat elke angst voor een "hoe gekker, hoe beter" ongegrond was. Natuurlijk: de aroma hoppen waren behoorlijk vertegenwoordigd, maar met mate. Slechts in één geval vond ik dat die hoppen in een "Black Bitter" overheersten en zo de smaak van gebrande mout verdrongen.

Nu het toch tijd was voor het wegwerken van vooroordelen kon er nog wel eentje bij. Berliner Weisse roept bij mij weinig positieve gedachten op. Ik denk dan vooral aan een smakeloos bier waar mensen proberen nog wat van te maken door er rode dan wel groene limonade door te gooien. Dat alles dan in een glas dat vooral aan een goudvissenkom doet denken. Hoe anders deze keer. Een Engelse brouwerij toonde hoe het ook kan. "Sour, tart and refreshing" stond in het programmaboekje en dat was niet te veel gezegd. Ik werd er wel blij van in het zonnetje.

Eigenlijk werd ik van alles wat ik gedronken heb wel blij. Ik ben zonder erg veel systematiek langs brouwerijen geweest en heb biertjes geproefd die me aangenaam leken. En ik ben niet één keer echt teleur gesteld. Hier stonden brouwers die het experiment niet schuwen, maar daarbij er op blijven letten dat het uiteindelijk een mooi, drinkbaar bier moet worden. een mooi tegenwicht tegen die brouwerij die ik vroeger op TV zag en waarvan mij vooral bij staat dat hij enerzijds de meest idiote dingen deed en anderzijds elke aflevering wel een brouwsel weg moest gooien...

maandag 23 september 2013

Wie trapt er in opdringerige reclame?

Het lijkt wel of je geen site kunt openen of de meest opdringerige reclames vliegen je tegemoet. Kan dat niet een tandje minder?

Stel je komt een link tegen naar een bericht waarvan de inhoud je misschien wel interesseert. Je klikt en dan gebeurt het. Voordat je ook maar een glimp op het bericht kunt werpen begint je scherm zich te vullen met reclames. Voor telefoonabonnementen, reizen, verzekeringen of wat dan ook. En als het artikel dan eindelijk verschijnt gaat het schuil achter weer een nieuwe advertentie. Dus ga je op zoek naar een manier om dat hinderlijke venster te sluiten. Helaas, het kruisje is niet te vinden. Uiteindelijk geef je het maar op. Je nieuwsgierigheid verliest het van je ergenis over die advertentie.

Ik vraag me af wie nu beter wordt van al die advertenties. Degene die de betreffende site exploiteert waarschijnlijk. Die ontvangt ongetwijfeld de nodige inkomsten uit deze advertenties.  En voor hem moet de kachel natuurlijk ook roken. Dat de adverteerder er beter van wordt is al een stuk minder zeker. Natuurlijk: de advertenties zijn niet te omzeilen en zullen elke bezoeker opvallen. Maar als ik de tekst "daar word je vrolijk van" in zo'n venster zie staan ben ik niet geneigd het daar mee eens te zijn. Ik wordt er eerder chagrijnig van. Behoefte om op de advertentie in te gaan heb ik al helemaal niet. Zou ik daarmee een uitzondering zijn? Ik vraag het me af. Eerlijk kan ik me niet voorstellen dat er veel mensen zijn die op zoek naar een nieuwsbericht of andere pagina zijn bij het zien van die advertentie een warm gevoel krijgen en geneigd zijn om geld uit te sparen. Dat die adverteerder door zijn actie binnen loopt komt mij dan ook wat onwaarschijnlijk voor.

Natuurlijk snap ik dat het in stand houden van een website geldt kost en dat mensen dat geld terug willen verdienen. Maar het maakt me ook een beetje droevig als weer een site bakken met overbodige bits naar mij scherm zit te sturen. Als ik triestig zit te kijken hoe alles op verschijnt, behalve waar ik naar op zoek was. Dat maakt zo'n site een beetje minder aantrekkelijk en ik ben geneigd om dergelijke sites zoveel mogelijk te mijden. En dat kan toch niemand bedoeling zijn?

dinsdag 17 september 2013

Houd de gasten in het café!

Goed, de miljoenen nota is uit. De accijns op bier gaat minder omhoog dan eerst aangekondigd. Voor in elk geval Nederlandse Brouwers is dat niet genoeg. We prijzen ons de markt uit! Wat kunnen we echter doen om dat tegen te gaan?

Een ramp dreigt voor bierend Nederland: het water staat ons aan de lippen naar ik heb begrepen. Bier wordt weer meer duurder dan in het buitenland. Drommen mensen gaan elke dag de grens over om daar hun bier en andere levensmiddelen te drinken en wie weet ook nog even te tanken. In Nederland blijven cafés leeg, terwijl de Duitse en Belgische hoogtijdagen beleven en stampvol zitten met Nederlanders.  De ramp is compleet en onafwendbaar. En de schuld daarvan is de overheid met zijn belastingen.

En was er die pagina op de pint site, waarin zowel omzetbelasting als accijns tussen ons e de buurlanden werd vergeleken. De conclusie"Per glas bier van € 2,20 betalen we in Nederland aan de tap ongeveer € 0,45 aan belasting: € 0,38 aan omzetbelasting en € 0,07 aan accijnzen  In Frankrijk, België en Duitsland ligt dit niveau respectievelijk met € 0,02, € 0,03 en € 0,08 lager (bij een gelijke verkoopprijs)." ofwel het verschil in prijs per glas als gevolg van de belastingen reken je in centen tot hooguit een dubbeltje. Verklaart dat de prijsverschillen tussen Nederland en die ander landen? Ik vraag me dat af.

Als over de grens een biertje slechts 8 cent minder kost dan bij ons kan ik me niet voorstellen dat al die rampscenario's zich voor doen. Voor zo'n bedrag ga je geen kilometers rijden. De werkelijke verschillen schijnen dan ook een stuk groter te zijn. Ik zou wel eens een goed onderzoek willen zien naar de netto prijs van bier (dus voor belastingen) per land. Dan kunnen we zien of het werkelijk de belasting is die het verschil maakt, of dat er andere verschillen zijn.

Een aantal grote brouwerijen heeft de prijzen voor de horeca omstreeks de zomer verhoogd. Dat was nodig voor een gezonde bedrijfsvoering naar ik heb begrepen. Maar ook die verhogingen moet de consument betalen. En ook die zullen hem er toe uitnodigen om over de grens te kijken. Een aantal cafés heeft de gewoonte om de inkoopprijs met een factor te vermenigvuldigen. Dat betekent dat ook die accijnsverhoging vermenigvuldigd wordt.Kortom: de prijzen worden niet alleen door de overheid opgedreven, anderen doen er aan mee. We hebben de overheid waarschijnlijk niet nodig om duurder uit et zijn dan in omringende landen.

 Volgens mij is er tegen die prijsellende slechts een ding dat helpt:  zorg dat mensen met plezier naar een café gaan. Misschien ben ik een uitzondering, maar ik heb me nog nooit een café in laten lokken met lage prijzen. Omdat ik weet dat de waar daar meestal naar zijn geld is. Niet eens misschien het bier zelf. Maar wel zaken als sfeer, aandacht voor de gast en meer zaken waar je moeilijk de vinger op kunt leggen, maar die je wel meteen voelt. Gelukkig zijn er veel zaken die wel om kwaliteit geven en daar blijven mensen dan ook komen is mijn voorspelling. Daarnaast kennen we hier in Nederland mooie bieren. Lok de gasten ook daar mee!

Tenzij er iets heel vreemds gebeurt zal die verhoging gewoon realiteit worden. Tijd voor iedereen die zich met bier bezig houdt om te zien wat ze samen kunnen doen om de mensen te bewegen in ons land te blijven en hier te genieten van het fraais dat de horeca te bieden heeft. Ik draag mijn steentje bij door met mate te blijven genieten. Kunnen we op dat punt een deal maken en dan stoppen over die paar cent accijnsverhoging?

Trots op de bierwereld?

Ben ik eigenlijk trots op de bierwereld? Ik kwam mijn naam tegen in een rijtje mensen die dat zouden zijn en zit me nu af te vragen of dat klopt.


Wat ik zeker weet is dat ik blij wordt van veel ontwikkelingen. De groei van het aanbod doordat nieuwe brouwerijen openen, een sterk toegenomen diversiteit, fraaie initiatieven als samen brouwen of acties voor een goed doel, dat mag ik allemaal wel. Ook het feit dat de drinkers van al dat fraais niet klakkeloos achter elke kleine brouwerij aan lopen, maar ook daar het kaf van het koren proberen te scheiden en het feit dat grote brouwerijen ook bij biergenieters niet automatisch al fout zijn bevalt me wel. Ik vind het een pre als consumenten kritisch zijn. Daar kan de totale bierwereld alleen maar beter van worden, zo lang het niet ontaardt in hakken, maar met het nodige respect voor iedereen gebeurt.

Al minder blij ben ik met allerlei randverschijnselen. De ruzies tussen horeca ondernemers en brouwers bijvoorbeeld. Daar merk ik weinig van het tijdens de week van het Nederlandse Bier zo breed uitgedragen wens dat alle partijen in de bierwereld in ons land vooral samen moeten werken. Als je dat voor staat, dan probeer je het met elkaar eens te worden en voorkom je dat dit alleen maar gebeurt als of de publiciteit of de rechter je daartoe dwingt. Ook de onmogelijkheid om met alle partijen een passende opening van het Bockbierseizoen te bedenken waaraan zoveel mogelijk mensen plezier beleven stemt me niet bepaald vrolijk. Daarbij gaat het me even niet om de vraag wie er schuld heeft: het is jammer dat het blijkbaar zo moet.

Als ik alle plussen en minnen op een rij zet kom ik tot ene positieve balans. Het is gewoon ontzettend leuk wat er allemaal gebeurt en daar kunnen de minpunten niet tegen aan. Als ik op een zonnig terras, of juist binnen terwijl de regen op der uiten klettert, een goed glas bier mag genieten en er nog over mag praten ook is het leven gewoon mooi. Als ik over bier en wat daar mee samen hangt begin te praten is het wel eens moeilijk me af te stoppen. Ik ben enthousiast als het om bier gaat en dat zal iedereen weten ook.

Maar trots? Daarbij denk ik toch aan iets waaraan ik zelf heb bijgedragen. En hoe groot ik me ook probeer te maken, dat er zoveel te genieten valt is niet mijn verdienste. Hooguit draag ik wat bij door er over te vertellen en te schrijven. Of door vrijwilliger te zijn op een festival. Maar ik vind dat andere mensen meer reden hebben om trots te zijn. Mensen die daadwerkelijk bij de productie en distributie betrokken zijn, mensen die bier op ene goede manier in tappen, mensen die in een winkel advies kunnen geven. En nog wel meer mensen. Die mogen trots zijn op wat ze allemaal bereiken. Ik ben daar dan wel blij mee, vind ik ook mooi.

maandag 9 september 2013

De prestatie van een biercollectief

Als je het heel snel zegt lijkt het niet zo ver: 2013 meter. Maar om te zwemmen is het toch wat anders. Kunnen een aantal bekenden uit de Amsterdamse Bierwereld nu uit ervaring zeggen.


Het weer klaarde gelukkig wat op en toen de Amsterdam City Swim van start zou gaan was het wer zelfs vrij aardig. Het water was een graad of 21 en dat schijnt toch wat frisser te zijn dan je zou denken. Voor de stoere mannen en vrouwen van het 020 Biercollectief geen reden om af te zien van wat ze beloofd hadden: de afstand zwemmend af te leggen en zo geld op te halen voor de stichting ALS. Voor wie het niet weet: ALS is een vervelende ziekte waarvan niemand weet hoe je er aan komt en al helemaal niet hoe je het geneest. En aangezien alle spieren een voor een uitvallen weet je nooit zeker wanneer een van die vitale spieren aan de beurt is, zoals die van hart en longen. Het is dus van belang dat we meer over die ziekte te weten komen en daarvoor is geld nodig.

Nu waren de deelnemers in de bierwereld bekend als brouwers en bierverkopers, maar een reputatie als zwemmers hebben ze niet bepaald. Aangezien ze bovendien pas in de zevende wave mochten vertrekken moest de uitgebreide schare fans die halverwege stond te wachten enig geduld betrachten tot uiteindelijk de eerste zwemmer voorbij kwam. Met enige tussenpozen kwamen ze tenslotte allemaal voorbij, waarbij een voorzichtige waarneming leerde dat de verkopers wat sneller waren dan de brouwers. De snelle jongens en meiden tegenover de wat bedaardere ambachtsmannen zullen we maar zeggen. Bij brouwen moet je de tijd nemen en dat bleek.

Maar langzaam of snel, daar ging het niet om. Zonder uitzondering hebben ze de finish gehaald en daarop kunnen ze trots zijn. Bovendien hebben ze er ,samen met de mensen die tijdens de Swim nog geld inzamelden met, natuurlijk, bier, hun deel bijgedragen aan die 1,5 miljoen die de actie uiteindelijk heeft opgeleverd als ik het nieuws gisteren goed heb begrepen. Daarom Brouwerij 't IJ, Brouwerij de Prael, Bier&Co en ook Bierproeflokaal "In de Wildeman": Jullie hebben laten zien wat de Amsterdamse Bierwereld kan betekenen. Ik hoop nog veel van het 020 Biercollectief te horen.

vrijdag 6 september 2013

Bier voorbeeld voor voetbalwereld

Zou de bierwereld een voorbeeld kunnen zijn voor die delen van de voetballiefhebbers die vinden dat iemand die toevallig een andere club aanhangt de vijand is en moet worden bestreden?

Het is al weer een paar jaren geleden. Ik was voor iets heel anders in Rotterdam en daar werd de bekerfinale gespeeld. Ik wil geen wonden open rijten, maar voor het verhaal is het wel belangrijk dat het hier om een finale ging die door Feyenoord ruim werd verloren. Dus kleurden de terrassen wel rood-wit, maar was de stemming bepaald gedrukt. Ik zag mensen behoorlijk bedrukt zitten lijden. En ik voelde met ze mee. Ik ken dat gevoel dat je met een mengsel van hoop en angst naar een belangrijke wedstrijd gaat en dan na afloop met een gigantische kater zit na een verlies dat aan kwam als een mokerslag. Ik zag dat bij die mensen en begreep het. Alleen wist ik dat het voor mij niet handig zou zijn dat tegen een van hun te zeggen, tenminste niet als ik er bij zou vermelden dat ik aanhanger van Ajax ben. Iets vertelde me dat dit heel verkeerd zou kunnen aflopen. Ik ben voor hen immers de vijand. Omgekeerd zijn er ajacieden net zo denken over aanhangers van de club aan de Maas.

In de winkel van brouwerij de Prael hangen ingelijst twee shirts: een van Feyenoord en een van Ajax. Het mouwtje van het ene over de schouder van de andere en op beide shirts staan handtekeningen van spelers. Of die wisten dat dit met de shirts zou gebeuren weet ik niet, maar het staat gewoon heel mooi. Daarom ben ik ook blij met een initiatief als de Klassieker. In een ode aan de jaarlijkse wedstrijden tussen Feyenoord en Ajax brouwen de Prael en Wesley Aarse samen een bier. Gewoon om te laten ziend at het kan. Wat voor bier het wordt en hoe het gaat smaken weet ik niet, maar ik ben nu al een fan van het bier. Hier kijken mensen over de scheidslijnen heen die anderen onoverbrugbaar proberen te maken. Hier kijken mensen wat bindt in plaats van wat hen verdeelt.

Op het etiket komen naar verluidt geen voetballers te staan. Was dat wel zo, dan zou het nog mooier zijn. En dan liefst voetballers als Cruijff, of Wim Janssen die voor beide clubs hebben gespeeld. Gewoon om nog eens het punt te maken dat het nogal idioot is om spelers en aanhang van die andere club tot vijand te bestempelen. Om te laten zien dat het om dat bier en dat spel gaat en niet om een potje knokken.

Ongetwijfeld zullen er hele contingenten voetbalfans zijn aan wie dit hele gebeuren mijlenver voorbij gaat. Die rustig door gaan met knokken en denken dat ze heel wat zijn. Maar als maar een paar mensen gaan beseffen dat dit geknok eigenlijk nogal zielig is zou dat mooi zijn. En anders hebben we er ongetwijfeld een leuk biertje bij.

dinsdag 3 september 2013

Grote brouwerijen de weg kwijt?

De bedoeling van reclame is natuurlijk dat je meer gaat verkopen. maar dan moet je klanten wel overtuigen dat ze jouw spullen kopen en niet die van anderen. Bij grote brouwerijen leidt dat tot rare effecten.

Natuurlijk zijn er mensen die denken hun favoriete pils direct te kunnen onderscheiden van alle andere. En natuurlijk zijn er smaakverschillen. Maar voor brouwerijen van dat bier wordt dat steeds moeilijker om uit te leggen zo lijkt het. Anders kan ik niet verklaren waarom ze ongeveer overal de nadruk op leggen, behalve op hun product.

Zo is er de beleving. wat dat is weet waarschijnlijk niemand precies, maar je komt het woord overal tegen. Dat schijn  je volgens sommigen te bereiken door bier uit grote flessen in wijnglazen te schenken. Anderen hebben weer een "ritueel". Dat is een in elk geval volgens de reclame jongens van de brouwerij bijzondere manier van schenken en tappen. Dat moet de beleving een stuk mooier maken. Dus maken ze prachtige foto's dan wel tekeningen waarop je precies kunt zien hoe je het betreffende bier moet behandelen. Eén tapritueel lijkt ontzettend veel op de wijze waarop ongeveer iedere leerling in de Horeca leert dat je een glas moet tappen. wat schuin houden, tap open en dan zorgen dat je een mooie schuimkraag krijgt. Zou altijd moeten zijn, maar deze brouwer vindt het zo bijzonder dat ze er zelfs een naam aan geven.

Daarbij is het het tweede dat ook aan die beleving bij moet dragen: de wedstrijd tussen Horeca mensen. Er zijn al jaren nationale biertapwedstrijden, maar daar loop je de kans dat iemand wint van een andere brouwerij. Wat dioe je dus? inderdaad je houdt een wedstrijd tussen cafés die jouw bier schenken. Dikke pret voor de brouwerij, want van tevoren staat al vast dat de winnaar bij jouw brouwerij hoort. Dus plan het mooie fotomoment maar vast in en schrijf het persbericht maar vast. De naam kun je wel op de stippellijn invullen als de winnaar bekend is gemaakt.

En er is de fake traditie. In een persbericht over zo'n wedstrijd en de winnaar ervan kwam ik tegen dat in de finale gebruik werd gemaakt van horizontale kranen. Volgens de brouwerij werden die alleen nog maar in een paar typisch traditionele Tsjechische cafés gebruikt. Nu zal ik de laatste zijnom te zeggen dat die dingen nog in elk café staan, maar ik weet zeker dat een aantal café eigenaren toch vreemd op zal kijken, omdat zij blijkbaar traditioneel Tsjechisch zijn. Ik herinner me volgens mij juist Amsterdamse cafés waar die kranen voto kwamen.

Tenslotte zijn er de "bijzonder bieren". Hadden we eerst de 0.0 hype (geruchten dat die 0.0 sloeg op het percentage van de afzet dat dit segment besloeg blijken niet helemaal te kloppen) en de rosé. Nu schijt er weer citroenlimonade door het bier gegooid te moeten worden. Het zal allemaal wel.

De mensen achter al deze waanzin zullen echt wel gestudeerd hebben voor hun vak. En misschien blijkt het allemaal een enorm succes en stijgt de omzet van de grote jongens weer met sprongen. Maar geef mij maar een brouwerij die voornamelijk doet waar ze voor zouden moeten staan: gewoon goed bier maken.

Terugkeer van een columnist?

Jarenlang was hij de vaste columnist van PINT nieuws. Nu is hij (even?) weer terug in het blad met zijn visie op bierfestivals: Peter Eising. En hij neemt de festivals op de hak.

Ik ken hem al die jaren als iemand met een verfrissende kijk. Mode verschijnselen zijn overduidelijk niets voor hem en over de ontwikkelingen in de bierwereld heeft hij zo zijn ideeën en die zijn niet altijd positief. Met enige kwade wil zou je hem kunnen neer zetten als een vertegenwoordiger van de generatie PINT leden met een linnen tasje. Iemand die duidelijk niet met zijn tijd mee is gegaan. Want lees maar wat hij allemaal in die column van nog geen halve pagina perst:

Bierfestivals zijn vaak kommer en kwel. Als het enige manco is dat er te weinig toiletten zijn heb je mazzel. Vrijwilligers kunnen niet tappen, glazen kun je bijna nergens spoelen, er is te weinig plek om te zitten en de muziek is veel te hard. Daar kan de organisator het maar weer mee doen. Over het bieraanbod heeft Peter ook zij gedachten: Hij steekt mild de draak met een brouwer die maar liefst vijf verschillende hopsoorten in zijn bier verwerkt of juist hop overbodig vindt. Hij breekt zijn staf over de Amerikanen die overal maar veel grapefruit en / of citroen in willen en een Amsterdamse brouwerij die met een IPA daar in mee gaat. "Tja denk ik dan, dat vinden mensen dus lekker...

Wie daar nog niet genoeg aan heeft kan nog lezen wat hij vindt van wat hij een "tweede uit de VS over gewaaide hype" noemt: food pairing. Iemand heeft hem eens gewezen op de unieke smaaksensatie van een bier in combinatie met trekdrop. "Ik kan mij het uiteraard niet veroorloven een groot bierkenner te schofferen en heb voor het eerst in vijftig jaar trekdrop gegeten. De smaaksensatie bleef uit." beschrijft hij zijn ervaringen Hij heeft dan meer waardering voor hen die liever een pilsje pairen met een balletje mayo of mosterd.

Is hier een oude brombeer aan het woord, die op zijn conservatieve wijze alle moderne ontwikkelingen afwijst? Volstrekt niet. Hier schrijft iemand die alle ontwikkelingen op zijn eigen wijze verwoordt. Ik heb ook wel eens het idee dat de bierwereld met enige regelmaat naar de nieuwe kleren van de keizer zit te kijken. Dat mensen niet durven te bekennen iets helemaal niet lekker te vinden en niets van al die wonderbaarlijke smaaksensaties merkt en eigenlijk snakt naar een gewoon bier.

Peter heeft gewoon zij  eigen mening en kan ook nog eens fantastisch schrijven. In het programmaboekje van het Bockbierfestival van PINT lees ik zijn stukje altijd. Ook zijn column in PINT nieuws heb ik met veel vreugde gelezen. Ik hoop hem vaker in het blad tegen te komen. Fijn dat iemand op deze manier ons weer even met de voeten op de grond zet!